W trzech pierwszych tomach popularyzatorskiego wydania utworów Aleksandra Fredry znalazło się 19 komedii z różnych okresów jego twórczości, a tom ostatni, „Trzy po trzy”, zawiera wspomnienia naszego najwybitniejszego komediopisarza. O tym, że jego sztuki, a przynajmniej część z nich, potrafią rozbawić widza, świadczą ciągle nowe realizacje teatralne i telewizyjne. Wielu naszych znakomitych aktorów dzięki doskonale nakreślonym przez mistrza polskiej komedii postaciom stworzyło na scenach teatralnych niezapomniane kreacje.

Wyboru Fredrowskich komedii dokonała prof. Anna Kuligowska-Korzeniewska, a pierwszy tom rozpoczyna „Pan Geldhab” z 1821 roku, który wystawiony został w Warszawie. W tomie drugim znalazły się najbardziej znane i często wystawiane do dzisiaj komedie Fredry, w tym „Zemsta” i „Śluby panieńskie”. Trzeci, ostatni w tym wyborze, zawiera komedie z ostatniego okresu twórczości autora. Są wśród nich m.in. „Rewolwer”, „Świeczka zgasła” i „Wielki człowiek do małych interesów”. Zostały napisane po latach przerwy spowodowanej atakami krytyków. Wśród nich wyróżnił się szczególnie Seweryn Goszczyński, który napisał m.in., że komedie Fredry mają „nienarodowy charakter”. Po lekturze sztuk pisarza absurdalność tych oskarżeń wydaje się oczywista. Wiele komedii Fredry doczekało się realizacji telewizyjnych, do których odsyłają czytelników tego wydania zamieszczone w nim kody.

W czasie dobrowolnej przerwy w twórczości komediowej Fredro napisał wspomnienia z czasów napoleońskich, kiedy przez jakiś czas służył jako adiutant w sztabie cesarza. „Trzy po trzy”, bo taki tytuł nosi pamiętnik, rozpoczyna kapitalny opis Napoleona i autora, którzy 18 lutego 1814 roku podążali w kierunku Montereau, gdzie rozegrała się jedna z ostatnich zwycięskich bitew napoleońskich kampanii. Ten pełen dystansu i ironii fragment Fredro kończy zdaniem: „Pierwszym z tych jeźdźców był Napoleon, drugim byłem ja”. Wspomnienia Fredry, który do armii napoleońskiej wstąpił, mając 16 lat, dotyczą przede wszystkim ostatnich kampanii cesarza. Fredro nie był jego wielbicielem. Szczególnie przejmujący fragment wspomnień poświęcił odwrotowi Napoleona spod Moskwy. W pamiętniku autor w licznych dygresjach wraca pamięcią do wydarzeń z różnych okresów swojego życia.

Edward kabiesz