Tę książkę otwiera historia biblijnego Jonasza, uciekającego od swojej misji. To kluczowy obraz, bo w nim odbijają się wszystkie inne opowieści z tej książki. Jej tytuł to „Jesteś wybrany”. Brzmi tak dumnie, że aż nierealnie? Warto więc spojrzeć na podtytuł, wypisany nieco mniejszymi literami: „Jak Bóg powołuje tych, którzy się nie nadają”. Jakaż to pocieszająca, a jednocześnie uwalniająca od pychy prawda!

Mamy tysiące wymówek: jestem za słaby, za głupi, za grzeszny, zbyt przeciętny i tak zmęczony życiem, że nie umiem się modlić... Marcin Jakimowicz rozprawia się z tymi mitami, które sami sobie tworzymy, by przypadkiem nie dopadł nas Bóg i czegoś od nas nie zażądał. Autor nie teoretyzuje. Swoje tezy popiera przykładami proroków – tych dawnych i tych całkiem współczesnych, żyjących obok nas. Przytacza słowa świadków spotkanych w ciągu dwóch dekad pracy dziennikarskiej. Historie zwyczajne, w których Bóg przychodzi – jak do Eliasza, w lekkim powiewie – i zupełnie niezwykłe, wywracające życie jak huragan. Czytając je, odnajdywałem się i w jednych, i w drugich. Najbardziej zaś poruszyły mnie te słowa: „I na koniec jeszcze jedna sytuacja, która pozornie może być blokadą, by pójść i głosić. To taka chwila w życiu, kiedy czujesz się, jakbyś stał w rozpadlinie skały – rozerwany, pęknięty. Bądź czujny, bo prawdopodobnie jesteś w miejscu, do którego powołał cię Bóg”. Ten paradoks Marcin wyjaśnia słowami Marianny Gol, Żydówki rosyjskiego pochodzenia: „Prorok zawsze pozostaje w rozdarciu, między światami, w wyłomie muru. Wszystko, co prorocze, pozostaje w takim rozciągnięciu: między tym, co mówi Bóg, a tym, jak reaguje świat. Między tym, co duchowe, a co materialne, »z tego świata« a z Królestwa; tym, co jest, a co dopiero nadchodzi. To bolesne, ale nieuniknione. Jeśli nie jesteś w takim napięciu, to znaczy, że nie jesteś w miejscu proroczego objawienia Boga”.

Po takich słowach nie pozostaje nic innego, jak odpowiedzieć na wezwanie. Nie wiesz jak? Spokojnie, Bóg znajdzie na Ciebie sposób.