Jak to dobrze, że dominikanie wzięli na tapetę tego karmelitę! Przy ostatniej wydanej przez poznańskie wydawnictwo W drodze książce Wilfrida Stinissena notowałem: „Często robię tak: biorę do ręki długopis i zaznaczam w czytanej właśnie książce fragmenty, które mnie szczególnie dotknęły i poruszyły. Odkładając na półkę kolejną znakomitą książkę karmelity, zdumiało mnie, jak bardzo jest pokreślona”. Komunikatywność, przystępność, zaskakujące porównania, dokopywanie się do źródła, mądrość i bezpośredniość – to cechy jego twórczości. Choć Stinissen znakomicie zdawał sobie sprawę, że „wszystko, cokolwiek mówimy o Bogu, jest niewystarczające, żadne słowa do Niego nie przystają. On zawsze jest większy i dlatego właściwą postawą człowieka względem Boga jest milcząca adoracja” – na szczęście zdecydował się o Nim pisać. Urodzony w 1927 r. w belgijskiej Antwerpii doktor filozofii, który do Karmelu wstąpił jako szesnastolatek, napisał 365 krótkich, uzupełnionych biblijnymi cytatami, tekstów do rozważań na każdy dzień roku.

Ileż trafnych diagnoz zawiera ta książka! „Chrześcijaństwo jest często »otoczką« zamiast być »dziełem wnętrza«. Bóg, o którym myślimy i którego istnienie przyjmujemy, ale który nie dotyka nas w samym centrum naszej istoty, jest abstrakcją” – pisze mnich Karmelu. „Nie w taki sposób królestwo Boże uobecnia się w nas. Może powiesz, że od czasu przyjścia Chrystusa realnie nic się na świecie nie zmieniło. Cóż warte jest Jego światło w mrokach tego świata? W pewnym sensie wszystko jest jak dawniej, ale równocześnie wszystko jest inaczej. Jak wtedy, gdy słońce nagle wyłania się zza chmur i rozświetla krajobraz: nic się nie zmieniło, te same pola, drzewa, ten sam las i jezioro. A jakaż różnica! Chrystus wszystko przemienił. W Nim wszystko się wyjaśnia”.