Beztroski żywot w Sanssouci

Słynny po konferencji poczdamskiej, fachwerkowy Cecilienhof.
Bez trosk, ale nie bez intelektualnego fermentu. Wszak to właśnie w tu Fryderyk odpoczywać miał od polityki i wojennego zgiełku, poświęcając się lekturze, muzykowaniu i pisaniu, zyskując sobie z czasem miano „filozofa z Sanssouci”, który wśród antycznych, ogrodowych rzeźb i gromadzonych przez lata obrazów Rubensa, Caravaggia, Bruegela i Watteau odnaleźć miał zarówno wewnętrzny spokój, jak i inspirację do dalszego rządzenia krajem. Nie do przecenienia były także z pewnością dwa lata, w czasie których w pałacu rezydował zaproszony tam przez króla Wolter. Innymi gośćmi władcy bywali między innymi Jan Sebastian Bach, czy Józef Ignacy Krasicki.

Owa fryderycjańska, parkowa arkadia, pod względem architektonicznym była czymś typowym dla „wieku rozumu” i wyglądem nie odbiegała specjalnie od podobnych posiadłości we Francji, Polsce, czy Rosji. Gdy jednak idzie o jej przeznaczenie, napotykamy na diametralną różnicę. Uderzała „skromność trybu życia, wręcz asceza charakteryzująca Sanssouci, jakże niepodobnego do hucznego Wersalu, dworu wiedeńskiego, czy petersburskiego” – zauważa znawca epoki oświecenia, Stanisław Salmanowicz.

Inne, słynne obiekty, wchodzące w skład Sanssouci, a powstałe po okresie panowania Fryderyka Wielkiego to między innymi Kościół Pokoju oraz dworki Charlottenhof i fachwerkowy Cecilienhof. Ten ostatni słynny ze względu na odbywające się w nim w 1945 roku obrady konferencji poczdamskiej z udziałem Winstona Churchilla, Harry’ego Trumana i Józefa Stalina.

Artykuły z poszczególnych działów serwisu KULTURA:

Film

Literatura

Muzyka

Malarstwo

Architektura

Zjawiska

Sylwetki

Teka Jujki