Na Rugii i pod Fehrbellin

W 1664 roku umiera dotychczasowy władca ziemi pszczyńskiej, Erdmann I. Spadkobiercą zostaje jego niepełnoletni syn, Baltazar. Póki co, w imieniu dziedzica, dobrami zarządzać ma brat Erdmanna – Ulryk Promnitz.

Ulryk urodził się 2 I 1636 roku na rodzinnym zamku w Żarach. Był synem Zygmunta Zygfryda i Anny Małgorzaty von Puttbus. Jako dziecko doświadczył wygnania - w związku z Wojną Trzydziestoletnią Promnitzowie zmuszeni byli opuścić rodzinną posiadłość i uciec do Wielkopolski.

Studiował w Halle, Wittenberdze, Heidelbergu, Strasburgu i Giessen, gdzie pełnił funkcję rektora tamtejszego uniwersytetu. Następnie znalazł się na dworze cesarza Leopolda I, który mianował go cesarskim starostą górnoaustriackiego miasta Puchheim.

W 1658 roku walczył jako kapitan kompanii jazdy austriackiej ze Szwedami na terenie Szlezwiku i Holsztynu oraz z Turkami na Węgrzech. 

W roku 1663 poślubił na wyspie Rugii Magdalenę Sydonię von Puttbus. W tym czasie przebywał albo w Żarach albo w Brodach, gdzie podjął się przebudowy swojego zameczku. Warto wspomnieć, że ściągał do swych dolnołużyckich dóbr ewangelickich zbiegów z terenów Dolnego Śląska, gdzie dokonywano rekatolizacji. Ufundował dla nich m.in. kościoły w Lippen, czy Christianstadt.

W Pszczynie bywał i polował Ulryk rzadko. Za to dziczyzna z miejscowych lasu była mu regularnie wysyłana na Łużyce. Trafiała także do Rzeczpospolitej. Jak pisał Jerzy Polak, historyk i autor „Pocztu panów i książąt pszczyńskich”: „z 1670 roku pochodzi np. informacja o wysłanej dziczyźnie dla narzeczonej polskiego króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego”.

Wiemy, że na ziemi pszczyńskiej dochodziło za jego czasów do buntów chłopskich; do wizyt oddziałów cesarskich, które w czasie leża należało utrzymywać; że spłonął Bieruń, ale górnośląskie posiadłości Ulryka mało wówczas interesowały. Bardziej pociągała go kariera w wojsku, gdzie pod elektorem brandenburskim Fryderykiem Wilhelmem dosłużył się nawet stopnia generała-wachmistrza.

Walczył w wojnie I koalicji europejskiej z Ludwikiem XIV. Wziął też udział w bitwie pod Fehrbellin w 1675 roku i innych walkach Brandenburgii ze Szwedami (szczególnie wsławił się czasie oblężenia Szczecina). Następnie u ojca Augusta II Mocnego był szatnym i szambelanem.

W roku 1678 – za zgodą cesarza Leopolda I - oddał władzę w Pszczynie bratankowi Baltazarowi.

Ulryk zmarł 29 VII 1695 roku.

***

Korzystałem z tomu I „Pocztu panów i książąt pszczyńskich” autorstwa Jerzego Polaka. Niniejszy tekst jest XVIII częścią cyklu poświęconego ziemi pszczyńskiej i jej władcom. Odcinki ukazują się 1 i 15 dnia każdego miesiąca. Wcześniejsze części cyklu znajdą Państwo tutaj
«« | « | 1 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Więcej nowości