publikacja 15.09.2022 00:00
W skrótowym języku, używanym w komunikatorach czy esemesach, często brak miejsca na znaczeniowe odcienie. Ten styl wypowiedzi przenika niestety także do mediów, które coraz częściej przedkładają wyrazistość komunikatu nad rzetelną informację.
Mija dokładnie 40 lat, odkąd Scott Fahlman, amerykański informatyk, wykładowca Carnegie Mellon University w Pittsburghu, jako pierwszy na świecie użył emotikonów :–) i :–( w wysłanej przez internet wiadomości. Sam pomysł, by znaków interpunkcyjnych używać do „narysowania” emocji, nie był niczym nowym. Już cały wiek wcześniej, w 1881 roku, na łamach „Kuriera Warszawskiego” można było znaleźć osiem rysunków twarzy wykonanych ze znaków drukarskich, a pomysł ten redakcja miała zaczerpnąć z dwóch innych czasopism („jednego petersburskiego, drugiego zagranicznego”). Niektórzy genezy emotikonów szukają jeszcze wcześniej, przywołując przykład notariusza Jana Ladislaidesa ze słowackiego Trenczyna, który już w 1635 r. rysował „buźki” na dokumentach potwierdzających zgodność finansów miasta z tym, co było życzeniem Habsburgów. Nie zmienia to jednak faktu, że dopiero internet, a później także esemesy przyczyniły się do ogromnej popularności takiego sposobu wyrażania emocji.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
Mniej znaczy więcej?