Najdziwniejszą cechą uzależnienia od hazardu jest to, że człowiek wierzy, iż w końcu na pewno mu się poszczęści. Tym bardziej wierzy, im częściej przegrywa. Te drżące dłonie skreślające liczby w totolotku, oczy wlepione w kawałek papieru mający już niebawem zamienić się w miliony papierowych banknotów, przyspieszony oddech oddający niecierpliwe: „Teraz to już na pewno musi się udać”. Najczęściej się nie udaje, a wytypowane liczby okazują się pudłem.