Narrator nie ogranicza się do przedstawienia sylwetek członków rodziny Ulmów oraz opowiedzenia o zbrodni na nich i ukrywanych przez nich Żydach, ale opisuje ich losy w szerokim kontekście wydarzeń w Polsce i w Europie. Zwraca uwagę barwny język autora, który wykonane przez Józefa Ulmę zdjęcia rodzinne porównuje do płócien flamandzkiego mistrza, a samego męża Wiktorii przedstawia jako „miłośnika życia” i człowieka renesansu, służącego swoimi talentami lokalnej społeczności. Liczne ciekawostki wplatane w opowieść, jak ta o dwóch mylonych ze sobą Józefach Ulmach, sprawiają, że prawie 4,5 godziny słuchowiska mijają bardzo szybko.