To ważne świadectwo: „W kilka dni po śmierci Pascala odkryto pod podszewką jego kaftana kawałek zapisanego pergaminu, złożony w kilkoro, a w nim – kawałek papieru zawierający te same słowa, pisane tą samą ręką. Dokumenty doręczono bezzwłocznie pani Périer, która je okazała rodzinie i przyjaciołom zmarłego. Wszyscy doszli do zgodnego przekonania, że jest to pewnego rodzaju pamiątka, którą zmarły przechowywał, by zachować żywe wspomnienie czegoś, co chciał, by było zawsze obecne w jego myślach i zawsze stało mu przed oczami”.