Człowiek, który cierpi, nie jest bezużyteczny i bezczynny. On pracuje i zyskuje nie dobra przemijające i względne, lecz wartości absolutne i powszechne, do których przygotowuje się przez cierpienie
– te słowa wybitnego francuskiego pisarza Paula Claudela najlepiej chyba charakteryzują przesłanie jego sztuki, która właśnie znalazła się w repertuarze sceny kameralnej Teatru Polskiego w Warszawie.