Nick Cave kończy 55 lat

"Kupuję jego płyty i chodzę na jego koncerty. To największy komplement, jakim jestem w stanie obdarzyć innego muzyka" - powiedział wokalista Iggy Pop. Henry Rollins dodał: "U niego sztuka zawsze wyprzedza komercję. To jeden z +dobrych+, prawdziwych ludzi".

Muzykę Nicka Cave'a charakteryzuje eklektyzm stylistyczny - silne wpływy bluesa, punku, gospel a nawet free-jazzu. Pisze o samotności, morderstwach, religii, Bogu i miłości.

Jest również autorem czterech książek (dwie powieści przetłumaczono na język polski, "Kiedy oślica ujrzała anioła" i "Śmierć Bunny'ego Munro"), maluje a ostatnio komponuje muzykę filmową. Występował również jako aktor, m.in. w filmie "Niebo nad Berlinem" Wima Wendersa. Przewodniczący prestiżowej ARIA Hall Of Fame (Australian Recording Industry Association) Ed St. John powiedział: "Nick Cave jest australijskim artystą w takim sensie jak jest nim Sidney Nolan ( słynny australijski malarz - PAP) - bez porównania, ponad ograniczeniami stylu, poza dyskusją".

Urodził się w miasteczku Warracknabeal w stanie Victoria 22 września 1957 roku. Już w młodym wieku wdawał się w bójki z rówieśnikami i sprawiał problemy dyscyplinarne w szkole. Od lat szkolnych Nick Cave miał w zwyczaju kwestionowanie autorytetów. Gdy miał 19 lat zmarł jego ojciec. Dowiedział się o tym od matki w momencie, gdy ta wpłacała za niego kaucję na posterunku policji w St. Kilda, gdzie został zatrzymany za włamanie. "Ojciec zmarł w najbardziej chaotycznym momencie mojego życia" - wspominał.

emimusic Nick Cave & The Bad Seeds - Fifteen Feet Of Pure White Snow

Odreagowując rodzinną tragedię, w 1976 roku Cave zapisał się do klasy plastycznej na Caulfield Institute of Technology, gdzie uczył się malarstwa. W tym czasie wpadł również w nałóg heroinowy. Zrezygnował ze studiów rok później, by zająć się karierą muzyczną.

W 1973 roku Cave poznał Micka Harveya, Philla Calverta, Bretta Purcella i Chrisa Coyne'a, którzy również marzyli o karierze muzyków. Założyli zespół z Cave'em jako wokalistą. Wykonywali głównie cudze utwory - m.in. Lou Reeda i Davida Bowiego. Po kilku zmianach kadrowych, grupa nazwała się The Boys Next Door i rozpoczęła występy.

Zdążyli już zagrać setki koncertów w całym kraju, stając się sensacją australijskiej sceny punkowej, gdy w 1980 roku zdecydowali się zmienić nazwę na The Birthday Party. Przenieśli się do Londynu, później do Zachodniego Berlina (...). Po osiągnięciu statusu niemal kultowego zespołu, za którym fani jeździli po całej Europie, Cave i Howard rozwiązali grupę w 1984 roku, niezdolni do dalszej współpracy.

Cave rozpoczął pracę z zespołem z którym miał osiągnąć swoje największe sukcesy. Pod szyldem Nick Cave and The Bad Seeds ukazało się 14 płyt studyjnych, w tym krążki "The Boatman's Call", "Murder Ballads", "And No More Shall We Part". Do najsłynniejszych utworów grupy należą "People Ain't No Good" i "Where The Wild Roses Grow". Ostatni krążek zespołu to "Dig, Lazarus, Dig!!!" z 2008 roku.

W okresie pracy z The Bad Seeds zmieniła się estetyka sceniczna. Wokalista zachowywał na scenie się w sposób bardziej zrównoważony. Muzycy ubierali się w eleganckie garnitury a ich muzyka była połączeniem kameralnych ballad z punkowymi, agresywnymi utworami. Brytyjski tygodnik "New Musical Express" określił brzmienie grupy jako "gotycką, psycho-seksualną apokalipsę". W 2006 roku Cave założył zespół Grinderman, z którym nagrał dwie płyty.

W 2006 roku wystąpił w Warszawie. Koncertował również w 2011 roku podczas festiwalu Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu.

"Ludzie myślą, że jestem smutasem - powiedział w wywiadzie - a to tylko dlatego, że ciągle odpowiadam na same cholernie smutne pytania".