Po chrzest z emigracji

Pierwsza wzmianka o wsi Długobór umieszczona w dokumentach pochodzi z 12 czerwca 1314 roku. 30 listopada 1318 roku ustanowiono lokację i erygowano parafię pod wezwaniem św. Jana Ewangelisty mającą status prawnej własności kościelnej kapituły warmińskiej. Na przełomie XIV i XV w. wzniesiono korpus obecnej świątyni. 30 marca 1581 roku kościół konsekrował bp Marcin Kromer.

Z 1797 r. pochodzą zachowane informacje dotyczące liczby parafian, których wówczas było 1350. W 1936 r. parafia liczyła 1892 osoby, zaś dziś 761. Na początku 1945 r. dawni mieszkańcy terenów należących do parafii opuścili swoje domostwa, udając się głównie na tereny północnych Niemiec. Na ich miejsce przybyli osadnicy z centralnej Polski, Bieszczad i Wileńszczyzny. Od 1946 r. parafię swoją opieką duszpasterską objęli misjonarze werbiści.

Chętni do pomocy
W parafii istnieją trzy róże różańcowe, w tym dwie w Długoborze i jedna w Kierpajnach, gdzie znajduje się kaplica dojazdowa pw. Świętej Rodziny.

Ministrantów nie jest zbyt wielu, ale zawsze są obecni na Eucharystiach w niedziele i święta. – Była grupa starszych ministrantów, ale wyjechali. Kiedy przyjeżdżają odwiedzić rodzinne strony, zawsze służą do Mszy św. – mówi proboszcz o. Wiesław Grześkowiak SVD. Podkreśla, że może liczyć na strażaków z Ochotniczej Straży Pożarnej szczególnie podczas organizacji odpustów, jubileuszy i uroczystości kościelnych. Co roku parafianie na Pasterkę przygotowują jasełka. W tym roku z parafii wyjechała pielgrzymka do Lichenia.

  Krzysztof Kozłowski /Foto Gość Ołtarz główny pochodzi z ok. 1740 r. Znajduje się w nim obraz św. Jana w Oleju z połowy XVI w.
– Przed Wszystkimi Świętymi młodzież porządkuje cmentarz. Jeśli jest zadanie do wykonania, nigdy nie brakuje chętnych do pomocy. Na Boże Narodzenie ustawiamy w kościele ogromne choinki. Zawsze mogę liczyć na młodzież, która chętnie dekoruje świątynię – podkreśla o. Wiesław.

Rodzinne strony
Kościół w Długoborze jest zadbany i regularnie remontowany. Został pomalowany, wymieniono na dachu krokwie, a teren wokół świątyni uporządkowany. W tym roku została odnowiona elewacja kościoła. W przyszłości planowana jest wymiana dachówek. Obecnie na gruncie otrzymanym od gminy w użyczenie powstaje parking.

Kościół ma historię bogatą i burzliwą zarazem. Niektóre tego dowody zachowały się do dziś. Na przykład na wystawę do muzeum we Fromborku została przez parafię wypożyczona monstrancja i kielich z XVIII wieku.

– Zostały one podczas II wojny światowej zabrane przez Niemców. Kiedy kard. Wyszyński wystosował list „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie” Niemcy zaczęli oddawać zagrabione przedmioty, w tym naszą monstrancję i kielich – wyjaśnia proboszcz. – Co ciekawe, Droga Krzyżowa z naszego kościoła znajduje się w katedrze w Elblągu. Trafiła tam w latach 50. ubiegłego wieku – mówi o. Wiesław.