Telewizja bez tabu

Władek okaże się też najlepszym ojcem dla swojego syna, który był owocem romansu z kobietą, a w końcu weźmie symboliczny ślub z Maćkiem na pokładzie samolotu, co było nagrodą w konkursie zorganizowanym przez linie lotnicze. W „Magdzie M.” gej okaże się najlepszym przyjacielem kobiety. Producenci „Magdy M.” zdobyli nawet nagrodę Hiacynt 2007, przyznawaną przez Fundację Równości za „zasługi dla tolerancji, równouprawnienia i walki z dyskryminacją”, w tym wypadku „za postać geja w polskim serialu, która nie jest czarnym charakterem”. Chociaż trudno zaleźć serial, w którym byłby nim naprawdę, bo postać geja w polskich i zachodnich serialach została ukształtowana według określonego wzorca. Chodzi o to, by została przyjęta i zaakceptowana przez większość społeczeństwa. Braki rodzimych produkcji w wychowywaniu społeczeństwa w temacie gejów i lesbijek nadrabiają seriale zagraniczne, prezentowane w stacjach polskojęzycznych.

Amerykańskie kanały oswajanie widza z tematami homoseksualizmu rozpoczęły już na początku lat 70. ub. wieku, ale prawdziwa rewolucja nastąpiła w 1998 r., kiedy NBC zaprezentowała sitcom „Will&Grace”, którego bohaterem był gej. To za sprawą tego serialu nagłośnienie zyskała sprawa legalizacji związków jednopłciowych. W Polsce pod tytułem „Para nie do pary” w 2001 r. emitowała go nieistniejąca już stacja Wizja Jeden. Później był „Seks w wielkim mieście”, który pokazał życie geja bez żadnych osłonek, a wreszcie seriale skierowane bezpośrednio do młodzieży jak „Jezioro marzeń” czy „Buffy, postrach wampirów”. W trzeciej serii „House of cards” w kilku odcinkach problem gejowski stał się wątkiem pierwszoplanowym i nabierał wagi państwowej, kiedy rosyjskie aktywistki walczące o zniesienie zakazu promowania homoseksualizmu w Rosji zostają przyjęte na obiedzie w Białym Domu. Nie wiem, czy doczekał się tego nawet Sołżenicyn. Nie dość na tym, bo niewiele też brakuje do zerwania stosunków między USA a Rosją. Żona prezydenta Underwooda w czasie oficjalnej wizyty w Rosji nie zważając na dyplomatyczne wymogi, stara się o uwolnienie Amerykanina, który poleciał do Moskwy, by walczyć o prawa gejów.

Nie ma wątpliwości, że to właśnie seriale, w których wątek geja czy lesbijki pojawia się jako równoprawny z wieloma innymi, a nie te skierowane bezpośrednio do widza o orientacji homoseksualnej, jak np. „Queer as folk”, mają największy udział w oswajaniu homoseksualizmu jako naturalnej i powszechnie akceptowanej orientacji. „Queer as folk”, o którym Tomasz Raczek napisał, że „jest świetnie zrobiony i ma w sobie potężną dawkę dobrej energii, potrzebnej nowoczesnym społeczeństwom jak tlen”, doczekał się ze strony jednego z fanów zarzutu pogłębiania wizerunku „geja uprawiającego seks w każdym możliwym kącie”.