Idźcie i głoście!

Zatem w pracy zarobkowej i spożytkowaniu jej owoców niech nam towarzyszą dary Ducha Świętego. W pracy – dar Rozumu, Wiedzy i Umiejętności, a często Męstwa w szczególnie niebezpiecznych zawodach. W spożytkowaniu owoców pracy – przede wszystkim Dar Mądrości i cnota Umiarkowania.

Kiedy już mówimy o sprawach finansowych, to przyjmijcie podziękowanie za waszą ofiarność, za ofiarność waszych rodzin na rzecz Kościoła. Bo Kościół utrzymuje się z wdowiego grosza, ze skromnych budżetów rodzinnych. Z pewnością za waszą ofiarność dziękują wam wasi duszpasterze, proboszczowie, którzy – razem z osobami tworzącymi Parafialne Rady Ekonomiczne – starają się o to, aby jak najlepiej wydać czy też zaoszczędzić każdą złotówkę z parafialnego budżetu. Jako pasterz Kościoła katowickiego dziękuję za ofiarność na rzecz instytucji archidiecezjalnych, np. Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. Owocem waszej ofiarności jest także m.in. powstający tu (obok piekarskiej Kalwarii) dom pielgrzyma „Nazaret”. „Bóg zapłać” też za ofiary na cele ponaddiecezjalne, np. na rzecz ofiar kataklizmów. Ostatnio wspieramy tych, którzy doświadczyli tej „wichury nad Polską”. Według otrzymywanych statystyk archidiecezja katowicka zwykle przekazuje wiele lub nawet najwięcej. Słyszę potem komentarze, że to bogata diecezja. Zaprzeczam i wyjaśniam – to Kościół ofiarnych wiernych, którzy ofiarności uczą się w czasie Eucharystii; uczą się gestu łamania chleba, uczą się dzielenia chlebem w duchu św. Brata Alberta. Więc, drogie pątniczki, „Bóg zapłać” za wielkoduszną ofiarność.

6. Zachęta

Drodzy zebrani przed obliczem Matki Bożej Piekarskiej, Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, Matki i Orędowniczki Rodziny, Matki Bożej Śnieżnej – wciąż jednej i tej samej Bogarodzicy, która 100 temu objawiła się w Fatimie! Tam wezwała do modlitwy różańcowej i do pokuty.

Wezwanie do nawrócenia i pokuty nie jest dla chrześcijanina czymś nowym, bo słyszy wezwanie Jezusa: „Nawracajcie się i wierzcie w ewangelię” (Mk 1,15). Trzeba czynić pokutę. W dniu 4 maja 1943 r. siostra Łucja, świadek objawień Matki Bożej Fatimskiej, napisała tak: „…Bóg pragnie, aby duszom wyjaśnić, że prawdziwa pokuta, której On obecnie żąda, to przede wszystkim ofiara z wypełnienia naszych religijnych i codziennych obowiązków…”. Do tak sformułowanej definicji „prawdziwej pokuty” znajdziemy uzasadnienie w nauczaniu naszego Mistrza, zapisanym na kartach Ewangelii: „Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie” (Łk 16,10). Drogie pątniczki, drogie siostry, ofiara, której Bóg żąda od nas dzisiaj, to jest wypełnianie naszych religijnych i codziennych obowiązków.

Umocnione pielgrzymowaniem, Słowem i Ciałem – z radością „Idźcie i głoście!”. Idźcie i wypełniajcie wasze religijne i codzienne obowiązki Bogu na chwałę, ku większej czci Maryi, ku zbawiennemu pożytkowi waszych najbliższych i całego społeczeństwa.

Szczęść Boże!

+Wiktor Skworc

Arcybiskup Metropolita Katowicki