Autorem tajemniczych wpisów do księgi gości, oprawionej w skórę i trzymanej pod kluczem w katolickim angielskim seminarium duchownym w Rzymie, był najprawdopodobniej William Szekspir (1564-1616). Może to dowodzić, że korzystał tam z gościny i był kryptokatolikiem - twierdzi "The Times".
Z 1585 roku pochodzi wpis "Arthurus Stratfordus Wigomniensis", z 1589 roku - "Gulielmus Clerkue Stratfordiensis", a z 1587 roku - "Shfordus Cestriensis". Według wicerektora seminarium Andrew Headona wpisy te w tłumaczeniu oznaczają "(króla) Artura ziomek ze Stratfordu (z diecezji) Worcester", "William Urzędnik ze Stratfordu" oraz Sh (pierwsze dwie litery w angielskim zapisie nazwiska Szekspira) ze (Strat)fordu w (diecezji) Chester".
Lata 1585-92 określane są jako "stracone" w biografii Szekspira. Nie wiadomo, gdzie przebywał pomiędzy nagłym wyjazdem z rodzinnego Stratfordu nad Avonem w 1585 rokiem a przyjazdem do Londynu w 1592 roku, gdzie rozpoczął życie dramatopisarza. Niektórzy sądzą, że był w więzieniu, inni - że podróżował po Europie, a jeszcze inni - że był w trupie wędrownych aktorów.
Reprodukcję wpisów przypisywanych Szekspirowi pokazano z okazji wystawy obrazującej historię seminarium, założonego w średniowieczu jako hospicjum dla pielgrzymów; w okresie reformacji w Anglii służyło ono za miejsce schronienia dla prześladowanych katolików.
Wystawę historycznych pamiątek pt. "Non Angli sed Angeli" (Nie Anglowie, lecz Anieli) zorganizowano w krypcie z XIV wieku. Stara się ona ukazać atmosferę, w jakiej po kryjomu wyznawali swoją wiarę angielscy katolicy w XVI wieku, udający się potajemnie do Rzymu czy organizujący przemyt księży jezuitów do Anglii, ryzykując, że schwytani zostaną poddani potajemnie kaźni.
Zwolenniczką teorii, że Szekspir był katolikiem, a religijne przekonania są kluczem do jego twórczości, jest niemiecka biografka, profesor Hildegarda Hammerschmidt-Hummel. Zwraca ona uwagę, że zarówno rodzice, przyjaciele i nauczyciele Szekspira byli katolikami; byli nimi także niektórzy z jego mecenasów, m.in. Henry Wriothesley, hrabia Southampton, ukrywający katolickich kapłanów w swojej wiejskiej siedzibie i londyńskiej rezydencji. Uważa się, że postać przystojnego młodzieńca z sonetów Szekspir wzorował właśnie na nim.
Wsparciem dla teorii katolicyzmu Szekspira są m.in. sztuki "Romeo i Julia" oraz "Miarka za miarkę", w których są odnośniki do obrzędów katolickich, a postacie księży i zakonników przedstawione pozytywnie. Pięć spośród 37 sztuk Szekspira rozgrywa się we Włoszech, dalszych pięć - w całości lub części w Rzymie, a trzy - na Sycylii.
Szekspir urodził się za panowania Marii I Tudor, najstarszej córki Henryka VIII, która przywróciła w Anglii katolicyzm. Jej młodsza siostra Elżbieta I popierała protestantów, podobnie jak jej następca Jakub I, zasiadający na tronie Szkocji jako Jakub VI. Za panowania Elżbiety, od lat 70. XVI wieku nastąpiły prześladowania katolików. *** Tekst za PAP.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Czyli powrót do krainy dzieciństwa. Pytanie tylko, czy udany. I w ogóle możliwy…
Jednak tylko co piąta osoba uznaje zastępowanie człowieka sztuczną inteligencją za etyczne.
Świąteczne komedie rządzą się swoimi prawami. I towarzyszą nam już przez cały grudzień.