Wieńce czystości

Obraz hiszpańskiego artysty Alejo Very przypomina natomiast, że trafiła ona na ołtarze jako męczennica.

Cecylia żyła w Rzymie w III wieku. Złożyła ślub czystości i nie złamała go, mimo że zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem. Alejo Vera nawiązuje właśnie do historii tego małżeństwa, czerpiąc z opisu żywota świętej, zawartym w „Złotej Legendzie” – dziele żyjącego w XIII wieku włoskiego zakonnika Jakuba de Voragine. Podczas nocy poślubnej Cecylia wyznała mężowi, że towarzyszy jej anioł, który strzeże czystości jej ciała. Żeby Walerian mógł go ujrzeć, konieczne jest przyjęcie chrztu. Wkrótce zostaje on ochrzczony przez papieża Urbana. Na obrazie widzimy opisaną w „Złotej Legendzie” scenę, która wówczas się wydarzyła. Unoszący się w powietrzu anioł kładzie na głowach Cecylii i Waleriana wieńce splecione z kwiatów i mówi: „Te wieńce przez zachowanie czystości zachowajcie nietknięte, bom je wam od Boga przyniósł”. Przedmioty te miały być niewidoczne dla osób nieczystych.

Wokół głów Cecylii i Waleriana widzimy aureole świętości.

Niebawem oboje święci małżonkowie nawrócili jeszcze brata Waleriana, Tyburcjusza. W roku 230 lub 231 wszyscy troje zostali skazani na śmierć z powodu wiary, którą wyznawali. Waleriana i Tyburcjusza pochowano na cmentarzu przy Via Appia. Ciało Cecylii znaleziono z kolei w 822 roku w katakumbach św. Kaliksta i przeniesiono do bazyliki św. Cecylii na Zatybrzu, wybudowanej w IV wieku w miejscu jej domu.

Obraz hiszpańskiego artysty zyskał pochlebne recenzje. Alejo Vera y Estaca otrzymał za niego medal pierwszej klasy na Wystawie Narodowej w roku 1866.

Leszek Śliwa