Codzienność stygmatyka

Projekt „Listy Ojca Pio” to ambitne przedsięwzięcie przekładu całej zachowanej epistolografii świętego na język polski. Tomy nie ukazują się po kolei – dotąd na rynku obecna była tylko druga część serii, zawierająca korespondencję z Raffaeliną Cerase. Teraz do naszych rąk trafia tom czwarty, w którym znajdują się listy skierowane do różnych osób. To najbarwniejsza część korespondencji, bo zakonnik do każdego z adresatów podchodził w sposób indywidualny. „(...) uważał on, że wszystkie dusze są cenne w oczach Boga oraz zasługują na szacunek i pełną miłości opiekę, lecz każda z nich wymaga odmiennego prowadzenia i metody” – zauważają we wstępie redaktorzy.

W napisanym 11 dni przed śmiercią liście o. Pio do papieża Pawła VI zakonnik dziękuje m.in. za encyklikę Humanae vitae. Z listów kierowanych do kardynałów, biskupów czy przełożonych zakonnych przebija pokora świętego i jego pragnienie służby Kościołowi w duchu posłuszeństwa. W ciepłym tonie pisane są listy do rodziny, a także do ks. Salvatore Pannullo, proboszcza z Pietrelciny, którego o. Pio nazywa poufale „wujkiem Tore”. Małżeństwom, nad którymi zakonnik sprawuje opiekę duchową, pomaga rozwiązywać życiowe problemy. Wreszcie przykuwają uwagę listy kierowane do Emanuelle Brunatto – byłego mafiosa, nawróconego pod wpływem spotkania o. Pio, który jednak sprawia mu sporo kłopotu. Kiedy publikacją książki o grzechach kościelnych dostojników Brunatto próbuje szantażować Watykan, święty pisze do niego z miłością, ale i stanowczością: „w żaden sposób nie mogę pozwolić, byś mnie bronił lub starał się uwolnić, obrzucając takim błotem twarze osób, które ja, ty i wszyscy mamy święty obowiązek szanować. Twoja obrona jest dla mnie prawdziwą hańbą”. Lektura listów o. Pio to niezwykła okazja wejrzenia w codzienność świętego.

Szymon Babuchowski