Późne wnuki

Wiara: Kościół Liturgia Biblia Papież Ekumenizm Religie
Do czytania: Info Prasa Kultura Nauka Gość Niedzielny Mały Gość
Dla ludzi: Rodzina Forum Czat Blog Zapytaj Spotkania
Usługi: Reklama Poczta Foto Gość

Czesław Niemen zobaczył w sobie „późnego wnuka” Norwida, który – według zapowiedzi poety – miał odczytać jego przesłanie.

Stefan Kraszewski /PAP, wikipedia Czesław Niemen zobaczył w sobie „późnego wnuka” Norwida, który – według zapowiedzi poety – miał odczytać jego przesłanie.

Za życia niedoceniany, po śmierci zapomniany, odkrywany na nowo w dwudziestym wieku, ale nadal mający opinię poety arcytrudnego, Cyprian Kamil Norwid stał się częścią popkultury. Jak to możliwe?

Zaśpiewać Norwida – już samo to sformułowanie brzmi karkołomnie. Większość wierszy autora „Vade-mecum” wydaje się bowiem – użyjmy tutaj Norwidowskiej maniery zapisu – nie-do-zaśpiewania. „Połamany” rytm, spiętrzone metafory, świadomie projektowana „chropowatość” tekstu literackiego – wszystko to sprawia, że poezja Cypriana Kamila Norwida ze śpiewnością ma niewiele wspólnego. A jednak, paradoksalnie, twórcy polskiej muzyki rozrywkowej sięgają po nią dość często. Jak wytłumaczyć ten fenomen?

Dostępne jest 11% treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

«« | « | 1 | » | »»