Dwadzieścia pięć edycji to kawał historii i pracy włożonej przez organizatora konkursu, którym od samego początku był ks. Wacław Buryła. To także ogromna rzeka wierszy, która dzięki temu przedsięwzięciu wytrysnęła i popłynęła rwącym nurtem. „Jak rzeka, która nie ustaje w biegu” – właśnie to porównanie, pochodzące z jednego z wyróżnionych wierszy, stało się w tym roku tytułem pokonkursowego tomiku. We wspomnianym utworze odnosi się bezpośrednio do Boga, ale można je też rozciągnąć na pierwiastek Boży w człowieku – tę iskrę, która sprawia, że stajemy się bardziej ludzcy. Kolejne edycje konkursu pomagały poetom i czytelnikom tę iskrę w sobie odkrywać.