Poeta odświeża znaczenie utartych fraz, rozkładając je na czynniki pierwsze albo wpisując w nowe konteksty. Czasem zaś sięga do zwrotów zupełnie świeckich, nadając im religijny sens. Chwilami może się to wydać manierą, ale trzeba przyznać, że fragmenty takie, jak: „odpuść sobie/ nasze winy// zejdź z krzyża/ korona Ci ze skroni/ nie spadnie”, ożywczo zderzają ze sobą ludzką i Boską perspektywę. Czuje się, że to napięcie zrodzone z autentycznego doświadczenia.