"Słowacki wielkim poetą był" - czy jest?

O twórczości Słowackiego jako źródle inspiracji mówiła też doktor Elżbieta Dutka w tekście pt. ‘Po Krzemieńcu Słowackiego z Paźniewskim’.

W referacie ukazane zostały liczne podobieństwa między sposobem przedstawienia miasta przez Paźniewskiego w ‘Krótkich dniach’ i Słowackiego w ‘Godzinie myśli’. Podobieństwa dotyczyły dziecięcego narratora, opisu przestrzeni, zafascynowania przedmieściami, a także sposobu pojmowania pamięci, która jest w obu wypadkach siłą twórczą (Słowacki tworzy jednak z dziecinnych wspomnień, a Paźniewski z materiału literackiego). Autorka przedstawiła obraz i mit Krzemieńca, miasta, które w powieści Paźniewskiego żyje romantyczną legendą.

Odmienny charakter miał tekst profesora Włodzimierza Wójcika zatytułowany ‘Józefa Piłsudskiego "serce w aloesie"’. Nie był on poświęcony twórczości Słowackiego, ale jego legendzie, która ma dwa oblicza. Z jednej więc strony jest Słowacki Duchem Narodu, z drugiej niezwykle wprawdzie utalentowanym, lecz przecież człowiekiem.

Narodziny tej drugiej legendy związane są z przemówieniem jednego z najwierniejszych czytelników Słowackiego, Józefa Piłsudskiego, przemówienia wygłoszonego przy okazji uroczystego złożenia prochów poety na Wawelu. Jednocześnie autor wystąpienia zwrócił uwagę na pewną analogię między losem wielkich romantyków i Piłsudskiego, którego ostatnia droga przebiegała wręcz według romantycznego scenariusza.

Uczestnicy sesji podejmując tak różne wątki z twórczości Słowackiego, znajdywane często w tych samych utworach, potwierdzili słowa profesora Ireneusza Opackiego o wewnętrznej złożoności i bogactwie tej poezji. Niektórzy tylko spośród Juliuszów Słowackich, poetów, zostali sportretowani podczas tego spotkania w Uniwersytecie Śląskim. *** Powyższy tekst pochodzi z "Gazety Uniwersyteckiej UŚ" - miesięcznika Uniwersytetu Śląskiego.

Artykuły z poszczególnych działów serwisu KULTURA: