Pyskowickie muzeum filmowe

Urządzenia do montażu obrazu zebrano w gablotce nr 4. Znajdziemy tam przeglądarki do formatu 8, Super 8 i 16 mm, sklejarki, nożyczki oraz klej. Sam montaż wbrew pozorom, jest procesem żmudnym i pracochłonnym. Proces ten należy rozpatrywać w 2 płaszczyznach: intelektualnej, czyli co chcę przedstawić za pomocą obrazu, zgodnie z założeniami zawartymi w scenopisie oraz technicznej, czyli weź, bracie nożyczki do ręki i tnij, przycinaj a później zdrapuj emulsję w miejscu sklejki i sklejaj, ale tak, by trzymało! A teraz patrz, co Ci z tego wyszło i jak się to ma do Twoich pierwotnych założeń. Do filmu rzadko wykorzystywano więcej niż połowę nakręconego materiału filmowego. Duże utrudnienie stanowił fakt, że filmy nie były kopiowane, stąd trwałość sklejki często decydowała o szansach odniesienia sukcesu na przeglądach filmowych: niedbała sklejka potrafiła je nawet zaprzepaścić. W tej samej gablotce znajdziemy również stoliki do montażu elektronicznego filmów video.

Kolejna gablotka, opatrzona numerem 5 ma posmak pracowni chemicznej. Bez ustawionych tu eksponatów cały trud filmowania na niewiele by się zdał. Znajdziemy tu wszystko, co jest potrzebne do obróbki materiału światłoczułego. Te naczynia przypominające garnki z przykrywką to światłoszczelne koreksy, do których wkłada się obrabianą taśmę filmową celem jej wywołania, wypłukania i utrwalenia zarejestrowanego obrazu. Próbki niezbędnych do tego oryginalnych odczynników ustawiono w probówkach umieszczonych w statywach. Odczynniki te należało odważyć według receptur firmowych z aptekarską dokładnością, rozpuścić w wodzie o określonej temperaturze i w odpowiedniej kolejności i dopiero wtedy użyć do obróbki taśmy. Prościej byłoby kupić gotowe zestawy odczynników, tylko kto byłby w stanie za nie zapłacić?

Kolejna gablotka z numerem 6 jest ściśle powiązana z poprzednią i przypomina nam przysłowie : nie od razu Kraków zbudowano (a może: czego się Jaś nie nauczył...)?.

Aby móc prawidłowo filmować, trzeba poznać podstawy fotografii, nauczyć się nie tylko kompozycji kadru i tych wszystkich tak bardzo przydatnych technicznych zawiłości warsztatowych ale również posiąść umiejętność twórczego patrzenia na świat, dostrzegania ciekawych tematów tam, gdzie inni widzą tylko nudę.

Znajdziemy tu aparaty fotograficzne różnych marek, począwszy od najprostszych, którymi przed laty obdarowywano dzieci, do prawie zawodowych. Dodatkowo ustawiono tu również filtry korekcyjne, światłomierze do pomiaru temperatury światła oraz kuwety do obróbki materiału światłoczułego : negatywu i pozytywu. Aby prawidłowo obrobić materiał filmowy lub fotograficzny w kolorze, należy sporządzić 8 zestawów odczynników chemicznych a czas całej tej „zabawy”dochodził do 3 godzin. Kto dziś chciałby poświęcić tyle czasu?