Baza Namiotowa pod Gorcem - XIII Festiwal Piosenki „Gorcstok”

Nie ujrzysz tu konferansjerów w smokingach, nie usłyszysz żadnej reklamy ani przebojów artystów z pierwszych stron gazet. Posłuchasz za to znakomitej piosenki autorskiej, nocą przy ognisku pośpiewasz sobie z prawdziwymi gwiazdami, wypijesz herbatę z gorczańskich ziół i nikt nie spyta cię nawet o bilet. Są i tacy, którzy specjalnie na tę okazję przylatują zza oceanu. „W Stanach nigdzie nie znajdziesz takiego klimatu” – uśmiechają się, myjąc ręce w lodowatym źródełku. Zagrać może każdy. Obok ludzi, którzy występują po raz pierwszy, jeszcze „z pewną taką nieśmiałością”, widać i tych, którzy z piosenką turystyczną związani są od lat.

Co roku w jeden z sierpniowych weekendów górale z Ochotnicy obserwują dziwne zjawisko. Prawie dwie setki objuczonych plecakami i gitarami ludzi dzielnie wdrapują się na podszczytowe hale Gorca, nieco na południe od głównego grzbietu. Wszystkich czeka ostre podejście.

Zatrzymują się na polanie na wysokości 1150 m n.p.m. W ciągu kilku godzin wyrasta na niej kolorowe miasteczko namiotów. Na puszyste, pożółkłe trawy wylegają ludzie. Słychać gitary, harmonijki, akordeony, bębny... Rządzi „kraina łagodności” z nieśmiertelną Wolną Grupą Bukowiną, ale spomiędzy namiotów słychać też standardy U2 czy Acid Drinkers. Na polanie góruje stary, wypłowiały brezentowy namiot wojskowy. To królestwo pani Marty – bazowej, która serwuje wszystkim wrzątek i swą owianą tajemnicą „herbatkę gorcowską”. Słychać uderzenie patelnianego gongu wzywającego wszystkich na wieczorny koncert. Zaczyna się...

Imprezę wymyślił śp. Janusz Kotarba, wielki miłośnik gór, animator muzyki chrześcijańskiej i wydawca magazynu „RUaH”. Kilkanaście lat temu został „bazowym” na Gorcu. Nudził się, a ponieważ środowisko muzyczne Krakowa znał jak własną kieszeń, zaczął zapraszać na polanę gości. Przychodzili zasapani, rozbijali namioty, wyciągali gitary i... grali przez całą noc. Na Gorcstoku wystąpili m.in.: Barbara Sobolewska, Andrzej Mróz, Paweł Orkisz, Jerzy Filar z Naszej Basi Kochanej, Stanisław Figiel oraz barwna postać krakowskiej jazzowej bohemy Jerzy Bożyk.

Piosenka autorska żyje. Uciekła z oświetlonych reflektorami scen, z modnych, ociekających komercją festiwali. Zaszyła się wysoko w Gorcach.