Siła tradycji

Czegóż na niej nie ma? Czasem brzmią jak Undertones, czasem jak The Cure, The Libertines, Arctic Monkeys... Punkrockowa energia a la Pistolsi połączona z beatlesowską melodyjnością sprawdza się na Wyspach od czasów The Jam, a może i od samych The Who, więc i The View sięgnęli po ów sprawdzony patent. Czy im się udało?

Bez wątpienia jest to płyta oczarowująca. Zaczynają od niepozornej balladki „Typical Time 2”, by w następnej na płycie kompozycji „5Rebbeccas” wymieszać to, co słyszeliśmy u wspomnianych tu już Pistolsów z oasisowską ścianą dźwięków oraz urokliwą piosenkowością spod znaku The Ordinary Boys (kłania się ich utwór „Talk, Talk, Talk” chociażby).

Sporo pojawia się w tej recenzji nazw innych zespołów, ale w przypadku The View jest to nieuniknione. Pytanie tylko, czy zespół brzmiący w podobny sposób, w jaki brzmią lub brzmieli inni ma szansę przetrwać próbę czasu? W przypadku świetnie zapowiadającej się grupy JJ72, się to na przykład nie udało...

Ale to tylko recenzenckie dywagacje i gdybanie nad czyś, co przyniesie przyszłość. Póki co mamy w sklepach drugą płytę The View, po którą każdy wielbiciel specyficznych brzmień z Wielkiej Brytanii po prostu sięgnąć musi. Zaś takie utwory, jak dziewiąty na płycie numer, noszący tytuł "Covers", to perełka, jaka nieczęsto się trafia i chociażby za tę kompozycję należą się The View ukłony.

***
The View - „Which Bitch?”, Sony Music 2009.