Z nożykiem i zębem wilka

W średniowieczu jedna księga miała wartość dwóch, a nawet trzech wsi. O tym, że zapisane w niej słowo było na wagę złota, można się dowiedzieć z ekspozycji w tynieckim opactwie.

Na wystawę „W klasztornym skryptorium”, udostępnioną do zwiedzania w budynku Wielkiej Ruiny muzeum tynieckiego opactwa, idziemy po nieszporach. W średniowieczu tutejsi mnisi, śpiewając je w kościele św. św. Piotra i Pawła, korzystali z jednej, ogromnej księgi, tzw. chórowej. Miała pokaźne rozmiary i w związku z tym łatwe do odczytania z dużej odległości litery. Stworzenie iluminowanej strony w zależności od tego, jakiego była formatu i czy dodatkowo dekorowano ją inicjałem oraz zdobieniami, zajmowało skrybom i iluminatorom kilka, a nawet kilkanaście dni. Te arcydzieła wychodziły spod ręki zakochanych w Bogu i w słowie mnichów, będących nie tylko artystami, ale przede wszystkim wybitnymi rzemieślnikami. Na marginesach niektórych przepisywanych wtedy dzieł można znaleźć uwagi pokazujące, jak wymagająca to była praca. „Pracują trzy palce, a trudzi się całe ciało” – zanotował jakiś anonimowy skryba. Większość twórców ksiąg, mając na względzie przesłanie: „Ad maiorem Dei gloriam”, nie eksponowała swoich imion, wykonując dzieło wyłącznie dla przymnożenia chwały Bogu.

Dostępne jest 13% treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Więcej nowości