Droga niewolnicy

Przybliżając sudańską świętą, autorka przeprowadza nas przez krajobrazy Afryki. Oglądamy widoki, które przemykają przed oczami Bakhity.

Porwana jako młoda dziewczyna ze swej rodzinnej wioski przez handlarzy niewolników, choć podąża drogą cierpienia, potrafi dostrzegać otaczające ją piękno świata. Ma w sobie siłę, aby przetrwać, dzięki łasce Bożej. I dzięki temu, że sama bardzo kocha życie. I zawsze do życia wraca.

Bakhita przeżywa swoje poniżenie nie tylko w Sudanie. Doświadcza go również we Włoszech. Jest tam niezrozumiana i nieakceptowana – zarówno w swoim kraju, jak i w innych częściach Europy. Sama prawdziwą wolność odnajduje, kiedy poznaje Jezusa Chrystusa. Wszystkie doświadczenia życiowe i poniżenia blakną, gdy zaznaje wywyższenia jako córka Boga. To dlatego wybiera życie zakonne.

Z Chrystusem odkrywa, że jest kobietą piękną i wolną. Jej droga pokazuje, że żadne cierpienie nie jest tak miażdżące, by nie móc na nowo odrodzić się w Chrystusie. I gdy wydaje się, że nic ludzkiego nie ma w niej prawa ocaleć, że wszystko w niej jest zdeptane, Bakhita odnajduje nadprzyrodzoną łaskę, aby się podnieść do życia i aby służyć nim Bogu.

Książka, mimo że napisana prostym językiem, nie jest łatwa. Prowadzi nas drogą niewolnicy. Wciąga w trudną rzeczywistość bohaterki, która ostatecznie spotyka się z Bogiem. I to wybrzmiewa w książce.