Mdła strona księżyca

Nowe wersje utworów pozbawione są niemal wszystkich atutów, które posiadał oryginalny krążek. Bez gitary i głosu Davida Gilmoura całość okazuje się nijaka. Na domiar złego Waters wplata w nią długie odczytania swoich „wierszy”, czyniąc z muzyki tło dla tych melorecytacji. Miało być bardziej refleksyjnie, a jest tak nudno, że dotrwanie do końca płyty graniczy z heroizmem. Dzieło chyba tylko dla zupełnie bezkrytycznych fanów Watersa.