Bez katedry  Notre Dame Paryż nie byłby sobą. Widok od lewego brzegu Sekwany
Bez katedry Notre Dame Paryż nie byłby sobą. Widok od lewego brzegu Sekwany
Jakub Szymczuk

Rewolucja francuska chciała przerobić ją na Świątynię Rozumu. Katedra Norte Dame przeżyła jednak i tę zawieruchę

Komentarzy: 1

Jacek Dziedzina Jacek Dziedzina

GN 32/2012

publikacja 09.08.2012 00:15

Najsłynniejsza na świecie Notre Dame w grudniu rozpocznie całoroczne obchody swoich 850. urodzin. Ale to cud, że katedra jeszcze stoi na paryskiej wyspie.


Przypominamy archiwalny tekst o paryskiej katedrze z GN 32/2012.

Przeszkadzała m.in. francuskim rewolucjonistom, którzy tylko dlatego nie zdążyli zniszczyć jej całkowicie, że wpadli na pomysł, by przerobić ją na Świątynię Rozumu. Później przewracali się zapewne w grobach, gdy w katolickiej ponownie katedrze Napoleon Bonaparte koronował się na cesarza Francuzów w obecności papieża. Nie mówiąc już o tym, że w XX wieku odbył się w niej pogrzeb prezydenta François Mitteranda, a prawie trzy dekady wcześniej msza żałobna w intencji gen. Charles’a de Gaulle’a. Udająca czasami laicką Francja kolejny raz musiała przyznać, że tzw. zburzenie Bastylii nie jest jedyną „świętością” w kanonie V Republiki. Dziś na pierwszy rzut oka katedra przypomina imponujące muzeum pamiątek po chrześcijaństwie (jak mawiają z ironią niechętni Francuzom), odwiedzane przez miliony turystów rocznie. Ale to nie jest cała prawda o tym miejscu. Między ciągnącą się od rana do wieczora kolejką zwiedzających, odgłosem „migawki” iPadów japońskich globtroterów, dźwiękiem monet w znajdującym się przy wyjściu sklepiku z licznymi souvenirs – toczy się jeszcze inne życie katedry. Długie rozmowy z księdzem i spowiedź w zaszklonych konfesjonałach, szczere łzy pątników całujących relikwie korony cierniowej, piękna oprawa liturgiczna Mszy św. przy zajętych przez wiernych niemal wszystkich krzesłach, stojąca niemal godzinę przed ołtarzem, w modlitewnym skupieniu, para zakochanych. A każdy z wchodzących do katedry, wierzący lub nie, dotknięty harmonią i subtelnością gotyku, musi sobie zadać pytanie: kto wymyślił tę ahistoryczną tezę o ciemnym i zacofanym średniowieczu.

Scheda po Jowiszu

Jedna z dwóch wysp na Sekwanie, znana dzisiaj jako Île de la Cité, jeszcze w II wieku przed Chr. była Lutecją, miastem zamieszkiwanym przez Paryzjów (jedno z celtyckich plemion Galii), które dopiero później rozrosło się na okolice i które z czasem zaczęto nazywać Paryżem. Pierwszym znanym na wyspie kultem był kult Jowisza. I to świątynia jemu poświęcona (inni mówią, że tylko ołtarz) stała w miejscu, w którym dzisiaj znajduje się paryska katedra Notre Dame (dosłownie: Nasza Pani).

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

  • Nieograniczony dostęp do:
    • wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
    • wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
    • wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
    • wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
    • wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
  • brak reklam na stronach;
  • Niespodzianki od redakcji.
Masz subskrypcję?
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
Pierwsza strona Poprzednia strona Następna strona Ostatnia strona
oceń artykuł Pobieranie..

Reklama

Reklama