Dialog zakochanej duszy

Czy siostry nie mają co robić, że piszą wiersze? Nie, po prostu życie im się nie mieści w prozie.

Totalny zachwyt - tak w dwóch słowach można określić tomik poezji wydany przez siostry redemptorystki z Bielska-Białej. Zawiera on wiersze pięciu sióstr, z których każda pisze inaczej, a jednak wszystkie coś łączy - za­chwyt Bogiem, który jest miłością: „Zakochałam się i słów mi zabra­kło, wolę milczeć…” - wyznaje w wierszu „Zakochanie” s. Łucja. A jednak próbują powiedzieć to, czego wyrazić się nie da.

- Życie z Panem Bogiem nie mieści się w prozie, więc przyszła potrzeba, aby wyra­zić to w inny sposób - mówi s. Agnieszka Kot. Zachwyt Bogiem rodzi też inny zachwyt: drugim człowiekiem. - Kiedy wstępu­je się do Serca Jezusa, to widzi się piękno innych ludzi. Tak powstał rozdział „Moje dusze” - wiersze o ludziach, którzy urzekli mnie swoim wewnętrznym pięknem -mówi s. Agnieszka.

„Pozwól mi to powiedzieć” - tytuł ten nadała s. Agnieszka pierwszemu tomikowi, który wy­dała w wersji „domowej”. Potem przyszedł czas, aby pozbierać wiersze od innych sióstr. Znaleź­li się sponsorzy wydawnictwa.

Siostry chcą, aby ten tomik stał się zachętą do wejścia w kon­templację i odkrycia piękna, o którym mówi. Całość tomiku jest kompozycją słowno-obrazową. Zdjęcia s. Agnieszki, które uchwy­ciły piękno stworzenia, opowia­dają o Stwórcy, tak jak i poezja. – Nie chodzi o to, aby ktoś czytając dowiedział się, co ja przeżyłam, ale aby odkrył coś w sobie – wy­znaje s. Agnieszka.

Poezja sióstr to dialog pomię­dzy zakochaną „po uszy” w Bogu duszą, a zakochanym w niej do sza­leństwa Bogiem. To zachwyt mo­dlitwą. To modlitwa zachwytu.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Więcej nowości