„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.
Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem:
Ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód,
A Duch Boży unosił się nad wodami”
(Księga Rodzaju)
Ciemna i zimna otchłań
Przeraża ludzką duszę
Martwa cisza nicości
W obłęd strach przemienia
Niechaj stanie się światłość!
Boży ogień rozpala pochodnię
Gorący blask miłości
Wypełnia zimną otchłań
Jasna i ciepła przystań
Pociesza ludzką duszę
Żywy dźwięk miłości
W nadzieję niepewność zamienia
Przewrotna ludzka dusza
Gasi swą małą pochodnię
Porzuca jedyne światło
Chce szukać własnej drogi
Otchłań pogrąża istnienia
Lecz Duch Boży podąża za nimi
Wyciąga je z przepaści
Dłonią Zbawiciela
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Z dużą dozą ciepła analizuje macierzyństwo jako "pierwszą istotną relację w ludzkim życiu".
Kiedy ten koferek zaczął pełnić tę rolę depozytariusza pamięci rodzinnej? Trudno powiedzieć.
Kino wojenne – jak najbardziej. Batalistyczne? Nie do końca.
Naukowcy o nagłówkach w internecie. Clickbaitowych i nie tylko.
Duch Teatru Rapsodycznego, współtworzonego przez przyszłego papieża Jana Pawła II, powraca na scenę.