Losy hrabiego

Nauki pobierał m.in. w Pradze, Strasburgu, Paryżu, Metz, Padwie, Neapolu. Zawitał też do Anglii i Holandii. W 1612 r. podczas frankfurckiej koronacji Macieja I na cesarza, Zygmunt Zygfryd zdobył cesarki diament jako nagrodę w turnieju rycerskim.

W czasie Wojny Trzydziestoletniej, która nie oszczędziła dóbr żarskich (po niej zaś przyszły dżuma i głód), przebywał m.in. na dworze cesarskim w Wiedniu. Pełnił funkcje radcy cesarskiego i delegata stanów łużyckich.

W roku 1635 Łużyce stają się lennem cesarskim i przestają być częścią Królestwa Czeskiego, przechodząc w ręce elektorów saskich. Dla Promnitza jest to rozwiązanie bardzo korzystne. Wszak zarówno on, jak i jego poddani byli protestantami, a dzięki związkowi z Saksonią, mogli uniknąć forsowanej przez Habsburgów rekatolizacji. Nie uniknęli niestety kolejnych zniszczeń i kontrybucji związanych z Wojną Trzydziestoletnią. Zygmunt musiał nawet uciekać z Żar do Polski – w Rzeczpospolitej przebywał cztery lata.

Wrócił do zrujnowanych Łużyc, których był landwójtem, w roku 1643. Siedem lat później odziedziczył Pszczynę po swym kuzynie Zygfrydzie II Młodszym Promnitzu. Cesarz Ferdynand III potwierdził ów fakt specjalnym listem lennym.

W tych czasach – na potrzeby kuźni w Jaroszowicach – zaczęto w okolicach Tychów wydobywać węgiel kamienny. Powstała też stadnina koni w Kobiórze. Gorzej wyglądała sprawa handlu solą z Wieliczki.

Cesarski monopol na handel nią odczuł Promnitz dotkliwie, a przypomnijmy, że wcześniej należące do władców Pszczyny składy solne w Bijasowicach i Woli przynosiły fortunę. Bolesna była także rekatolizacja ziemi pszczyńskiej (zamykanie zborów), która w przeciwieństwie do dóbr żarskich, nadal podlegała cesarzowi.

Nie oznaczało to bynajmniej konfliktu z monarchą, czego dowodem tytuły hrabiego Rzeszy i hrabiego czeskiego nadane Zygmuntowi Zygfrydowi w 1653 roku przez cesarza w Regensburgu. Tytuł hrabiowski przyznał Promnitzowi także elektor saski.

Zmarł w 1654 roku. Głównym spadkobiercą został jego syn Erdmann I Promnitz.

***

Korzystałem z tomu I „Pocztu panów i książąt pszczyńskich” autorstwa Jerzego Polaka. Niniejszy tekst jest XVI częścią cyklu poświęconego ziemi pszczyńskiej i jej władcom. Odcinki ukazują się 1 i 15 dnia każdego miesiąca. Wcześniejsze części cyklu znajdą Państwo tutaj