Epona

  Cåsbr / CC 2.0 Epona
Eksponat ze zbiorów Historisches Museum Bern Również w sztuce ukazywano ją najczęściej w towarzystwie (wskazującego na kult słońca) konia, choć zdarzały się i takie wizerunki, na których można ją było zobaczyć z symbolami obfitości i urodzaju. Wówczas trzymała w ręce róg obfitości, owoce, kwitnącą gałąź jabłoni lub dziecko, które karmiła piersią. Czasem posiadała także klucz otwierający świat podziemi.

Eponie – podobnie, jaki innej celtyckiej bogini, Brigit – w czasie świąt ku jej czci, składano w ofierze dziki – święte dla Celtów zwierzęta, o których więcej przeczytać można tutaj. Nie brakowało też obrzędów, w których główną rolę pełniły białe konie.

Jerzy Gąssowski – autor wydanej u nas „Mitologii Celtów” – uważał, że Epona miała sporo lokalnych wcieleń, występujących jednakże pod innymi imionami. Jednym z nich mogła być Rosmerta – bogini śmierci i zniszczenia, małżonka celtyckiego boga Smertiusa.

W celtyckiej Galii Eponę wiązano początkowo z wierzeniami plemienia Eduów, którzy zamieszkiwali tereny leżące pomiędzy rzekami Liger i Arar. W historii zostali zapamiętani jako sprzymierzeńcy Rzymu, którzy z czasem poparli jednak zbuntowanego Wercyngetoryksa, przyłączyli się do jego rewolty, a następnie zostali w 52 roku p.n.e. pokonani przez Juliusza Cezara.

W starożytnym Rzymie obchodzono jej święto 18 grudnia.

***

Więcej o Celtach - ich historii, kulturze i tradycjach - znajdą Państwo w naszym raporcie Świat Celtów

PaganFantasyGeek Celtic Legend-White Horse