Płyta jak ciepłe bułeczki

  Wydawca: EMI Music The Dark Side of the Moon
Okładka legendarnego albumu grupy Pink Floyd z 1973 roku Zespoł Pink Floyd od czasu wydania debiutanckiego albumu "The Piper at the Gates of Dawn" w 1967 roku cieszył się w Wielkiej Brytanii stabilną popularnością. Rozstanie z pierwszym liderem grupy - Sydem Barrettem spowodowało jednak, iż muzycy usilnie szukali nowej tożsamości. Dopiero wydany w 1971 roku album "Meddle" wydawał się satysfakcjonować zespół. Ale to płyta z 1973 r. miała przynieść grupie światową sławę.

Całość zaczęła nabierać wstępnych kształtów w grudniu 1971 roku. Pierwsze prezentacje sceniczne utworu określanego jako "Dark Side Of The Moon - A Piece For Assorted Lunatics" miały miejsce w połowie lutego 1972 roku. Zapis jednego z występów został wydany nielegalnie na bootlegu (płycie wydanej nielegalnie) i sprzedał się w nakładzie ponad 100 tysięcy sztuk.

"Była to wersja skromniejsza niż ostateczna. Nie zawierała jeszcze wstępnej uwertury +Speak To Me+ oraz utworów +On The Run+, +The Great Gig In The Sky+ i +Eclipse+. Ich miejsca zajmowały fragmenty oparte na improwizacjach, np. +The Mortality Sequence+ z recytacjami tekstów biblijnych zamiast partii wokalnej. Brzmienie całości było bardziej surowe" - podkreśla Wiesław Weiss.

Zespół rozpoczął nagrania 1 czerwca 1972 roku. "Chociaż pierwsze koncertowe wersje +Ciemnej strony księżyca+ stanowiły dzieło mniej więcej kompletne, sesje nagraniowe w studiu rozciągnęły się na cały rok 1972. Powodem tego były nie tylko nasze wieczne trasy, ale kilka innych projektów ubocznych: płyta +Obscured By Clouds+, premiera filmu +Live At Pompeii+ i koncerty z udziałem Ballets de Marseille Rolanda Petita" - przypominał Mason.

ThyDanny 7. Any Colour You Like (Dark Side of the Moon)

Realizatorem nagrań został Alan Parsons, znany zespołowi z prac przy poprzednich płytach. "Nie opuściłem żadnej sesji. A gdy muzycy rozjeżdżali się do domów, aby obejrzeć mecz czy kolejny program z cyklu +Monty Python+, zostawałem w studiu i pracowałem. To wtedy przychodziły mi do głowy najlepsze pomysły..." - mówił Parsons przywołany w książce Wiesława Weissa "Pink Floyd. Szyderczy śmiech i krzyk rozpaczy".

Parsons miał duży wkład w efekty dźwiękowe, które znalazły się na płycie. Jego dziełem była m.in. zegarowa uwertura przed utworem "Time". To także on ściągnął do studia Clare Torry, aby wykonała przejmującą wokalizę do utworu "The Great Gig In The Sky".

"Clare () zaprezentowała nieprawdopodobne wręcz umiejętności. Po wykonaniu swej partii była wyraźnie zakłopotana tym, że pozwoliła sobie na takie szaleństwa - cichutko wsunęła się do reżyserki i grzecznie przeprosiła. Okazało się jednak, że wszyscy byliśmy zachwyceni jej popisem" - wracał pamięcią do tamtych wydarzeń Nick Mason.

Podczas nagrań Waters wpadł na pozamuzyczny pomysł. Zaprosił do studia ponad dwadzieścia przypadkowych osób, które miały szybko i bez namysłu odpowiedzieć na trudne i osobiste pytania m.in.: "Czy byłeś kiedykolwiek wściekły?" lub "Kiedy ostatni raz kogoś pobiłeś?". Niektóre odpowiedzi znalazły się potem na płycie.

Bardzo ważnym elementem płyty stała się okładka. "Byliśmy zachwyceni całym pakietem opakowania, na który składały się plakaty i nalepki, ale doskonałością samą w sobie był główny motyw - rysunek pryzmatu na okładce albumu. Storm (Thorgerson, jeden z szefów studia graficznego Hipgnosis - PAP) zaprezentował nam kilka pomysłów, ale od razu wiedzieliśmy, że pryzmat rozszczepiający światło to jest to" - wspominał perkusista zespołu.

Album "The Dark Side Of The Moon" pojawił się w sklepach 24 marca 1973 roku i został niemal natychmiast doceniony przez słuchaczy. "Płyta sprzedawała się niczym ciepłe bułeczki. Do kwietnia zapracowała na status złotej zarówno w Anglii, jak i w Stanach - był to nasz pierwszy numer jeden na tamtejszych listach" - podkreślał Nick Mason.

W Wielkiej Brytanii album nie dotarł na szczyt listy bestsellerów, ale na Top 75 znajdował się przez prawie 350 tygodni. W Stanach Zjednoczonych, na liście dwustu najpopularniejszych albumów "Billboardu" płyta spędziła nieprzerwanie ponad 14 lat - dłużej niż jakikolwiek album w historii fonografii. Do dnia dzisiejszego rozeszło się ponad 45 mln egzemplarzy "The Dark Side Of the Moon".

"To jedno z tych dzieł rockowych, które moim zdaniem bronią się do dziś. Zbiór pięknych utworów o szlachetnej melodyce, wspaniałym brzmieniu i uniwersalnej wymowie. A różne smaczki dźwiękowe, jak odgłosy dzwoniących zegarów czy wplecione w całość intrygujące wypowiedzi, sprawiają, że zawsze słucha się go z zainteresowaniem" - ocenia Wiesław Weiss, redaktor naczelny miesięcznika "Teraz Rock".