Świadkowie Zmartwychwstania

Grobu pilnowali strażnicy. Artyści przedstawiający Zmartwychwstanie zwykle malowali ich śpiących. Na obrazie Belliniego widzimy, że śpią tylko dwaj z nich, natomiast dwaj pozostali patrzą zadziwieni w górę. Najwyraźniej widzą Jezusa. Jeden zasłania nawet oczy przed blaskiem. Czy to, czego stali się świadkami, będzie początkiem ich nawrócenia?

Można się domyślać, że świadkami Zmartwychwstania są także kobiety, które szły do grobu, by namaścić ciało martwego Jezusa. Widać je w tle, z prawej strony. Idąca na czele, ubrana w biało-czerwone szaty, Maria Magdalena, wydaje się spoglądać w stronę Zmartwychwstałego.

Znaczącą postacią jest jeden ze śpiących strażników, ukazany jako trzeci od lewej. Obnażony i bezbronny, gdyż odłożył swą halabardę oraz tarczę, na której znajduje się wizerunek pogańskiej bogini, symbolizuje bezbronność i bezradność świata pogańskiego wobec faktu Zmartwychwstania.

Z kolei na skale, w której wydrążony jest grób, dostrzegamy biegające króliki, symbol życia.

Obraz powstał na zamówienie rodziny Zorzich do kaplicy upamiętniającej Marino Zorziego, weneckiego dożę w latach 1311–1312, znajdującej się w kościele San Michele na wyspie Murano w Wenecji. Autorstwo dzieła przypisywano początkowo innym malarzom. Dopiero w 1903 roku, gdy obraz nabyła Gemäldegalerie (Państwowe Muzea w Berlinie), niemieccy uczeni ustalili, że obraz namalował Giovanni Bellini.

Leszek Śliwa