Lil, Put i bezrobotny Frōncek

"Lil i Put. Zawodowe bumelanty". Po ślōnsku pedzieliby my elwry. Gizdy. Chachory.

Ja, ja... To już czworty heft z ich przigodami, a jo durch nadziwić sie niy moga, jak Kur i Bendyk (autory tego kōmiksu) to robiōm, że z czyńści na czyńść, wyłazi im to coroz lepij. Że niyby durch siedzōm we świecie bojek, downych wierzyń i fantasy, a za kożdym razym dowajōm nóm nowe, zaskakujōnce łobrozkowe historie. Niy ino z tytułowymi małoludami, ale i ze śmiertkami, utopcami, heksami, czy diobłami.

I skuli tego mōm te kōmiksy tak rod: bo cołki czos wynojduja w nich wōntki i bohatyrów, kierych kojarza z downych ślōnskich bojek, podań i lygynd. A to przeca filary ślōnskości - tak samo jak biblijki, betlyjki, ślōnskie wice, maszkyty, naszo godka abo nawet fusbal.

A kōmiks?

I łōn, idzie pedzieć, jakoś tam jes ślōnski. Ważny do naszyj tōżsamości.

Przed wojnōm mielimy przeca słynnego, bezrobotnego Frōncka, za kōmuny kultowe, kōmiksowe, gazetowe historki Gwidōna Miklaszewskigo abo Edwarda Tomenko, a i łostatnio cosik sie w tym tymacie ruszyło, skuli SuperHanysa - kōmksowego bohatyra, kierego w miesiynczniku "Twój Chorzów" prōmujōm Marcin Melon i Jacek Zygmunt (posznupejcie sie w internecie za archiwum tyj gazety - w pdf-ach znojdziecie wszyskie jyj wydania, a na łostatnich strōnach, w łodcinkach, łobejrzycie co wyrobio spōmniany już SuperHanys).  

Nale nazot do Lila i Puta. Dyć to tym gizdōm prziglōndōm sie tym razym "Łokiym regiōnalisty". 

W czwortym tōmie ich przigōd nojbardzij podobo mi sie chyba pōmys, coby śmiertka, tak jak utopiec, tyż mōgła czimać kaś dusze umrzików.

Ze ślōnskich bojek wjymy, że utopiec czimie dusze potopiōnych przez siebie boroków w krauzach, abo bōnclokach, kiere sztapluje pod wodōm. A śmiertka? Ta, w kōmiksie Kura i Byndyka, mo na dusze... szpecjalny bojtlik.

No na to bych niy wpod! Zresztōm na rōmans utopca z topielicōm tyż niy. A i taki epizod znojdymy w czwortym tōmie Lila i Puta. 

Beztōż, wydanych przez Egmont, "Zawodowych bumelantów" polecōm, bo, niy ukrywóm, przi tak darymnie grajōncym łostatnio Ruchu, mało co dowo mi pokrzepiynie i pocieszynie.

Lil i Put dowajōm.

A ło fusbalu pogodōmy sie może... nastympnym razym. 

*

Felieton z cyklu Okiem regionalisty