Przede wszystkim jednak autorzy tej książki są doświadczonymi rodzicami czworga dzieci, które opuściły już dom rodzinny i rozpoczęły samodzielne życie. Już na wstępie podkreślają, że nasze dzieci nie są naszą własnością: „Towarzysząc nastolatkowi w jego dochodzeniu ku dojrzałości, kluczowe jest, by nie utrudniać, a wręcz wspierać proces separacji, jednocześnie utrzymując z nim więź”. Jak to pogodzić i czym się różnią więzi od więzów? Ta przystępnie i lekko napisana książka pomoże dostrzec różnicę.