Nie docenili Norwida jemu współcześni. Nawet najwybitniejszego dzieła poetyckiego – tomu „Vade-mecum”, z którego pochodzą słynne dziś wiersze: „Fortepian Szopena”, „Pielgrzym” czy „W Weronie” – nie udało mu się wydać do końca życia. Tymczasem ten misternie skomponowany zbiór stu utworów, z których każdy kolejny dialoguje z poprzednim, można traktować nie tylko jako program odnowy polskiej poezji. Jest to także rozpisany na wiersze traktat filozoficzny. Bo choć zmarłego 140 lat temu Cypriana Kamila Norwida kojarzymy przede wszystkim jako poetę, prozaika, dramatopisarza czy plastyka, warto pamiętać, że cała jego twórczość przeniknięta jest filozoficznym duchem i że jako filozof stworzył on własny, bardzo spójny system, oparty na biblijnej wizji świata.