Dłuto w Bożym świetle

Jak dojść do takiej głębi życia duchowego? Profesor ma na to pytanie prostą odpowiedź. Prostą, choć pewnie niezrozu­miałą dla ludzi, dla których wiara w Boga to jedynie dodatek do życia i to nienajważniejszy. Mówi, że cho­ciaż ma wiele pracy i ciągle brakuje mu na coś czasu, każdego dnia bardzo dużo się modli.

– Modlitwa to nie jest czas stra­cony. Każda taka chwila to dla mnie olbrzymi zysk, bo dzięki niej wchodzę w głębię treści religijnych, które chcę wyrazić w rzeźbie. Codziennie modlę się do Ducha Świętego, prosząc o na­tchnienie – mówi prof. Kućma.

Z rozbrajającym uśmiechem opo­wiada, że od prawie 31 lat – czyli od 26 sierpnia 1981 r., gdy przeżył duchowe oświecenie – codziennie uczestniczy we Mszy świętej, codziennie odma­wia brewiarz, Różaniec i Koronkę do Miłosierdzia Bożego. To jest mu potrzebne, by prawdziwie żyć. Mówi też, że praca twórcza pozwala mu być stale w samym centrum Bożych spraw, a swoje wysiłki artystyczne traktuje jak służbę Bogu i Kościołowi. Patrząc na gigantyczny dorobek profesora, a szczególnie ten związa­ny z tematyką sakralną, nasuwa się myśl, że jest on prawdziwym skarbem Kościoła w Polsce. Jego dzieła niosą ogromny ładunek treści i wręcz po­rywają człowieka do kontemplacji.

Medal za Syberię
W roku 2000 prof. Wincenty Kućma otrzymał Order im. Papieża Grzegorza Wielkiego – najwyższe odznaczenie papieskie przyznawane osobom świeckim. W Polsce niewiele osób może się pochwalić posiadaniem tego orderu. Profesor w swoim życiu otrzymał wiele nagród i odznaczeń najwyższej rangi, jednak to wyróż­nienie ceni sobie szczególnie. Za­szczyt ten spotkał go za wybitną dzia­łalność w dziedzinie sztuki sakralnej, do czego w dużej mierze przyczyniła się realizacja całości wystroju wnę­trza katedry w Irkucku na Syberii. A było to wyjątkowe przedsięwzięcie, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę jeden fakt.

Czasu na zaprojektowa­nie wnętrza świątyni i wykonanie 8 rzeźb w drewnie bądź w brązie (m.in. 8-metrowego krzyża z figurą Chrystusa i 6-metrowej rzeźby Matki Bożej Fatimskiej, której kompozycja składa się z ponad 2 tys. zmontowa­nych elementów) było niewiele – zale­dwie półtora roku. Ogromny wysiłek artystyczny, intelektualny i fizyczny zaowocował dziełem o wyjątkowej wartości. Profesorowi w realizacji pomagali koledzy rzeźbiarze, ale za całość odpowiadał on sam. Część prac wykonał w swojej pracowni w Krako­wie, a część już na miejscu. Niektóre rzeźby dowieziono do Irkucka 15-metrowym tirem. Artysta zdecydował się pracować za darmo, a całe dzieło ofiarował jako dar serca dla Kościoła katolickiego w Rosji.

Brylantowe dzieła
Od chwili otrzymania papieskie­go wyróżnienia upłynęło już 12 lat i przez ten czas prof. Wincenty Kućma stworzył jeszcze wiele rzeczy. Gdyby ktoś chciał sporządzić listę wszystkich dokonań artysty, oka­załoby się, że same dzieła sakralne znajdują się w ponad 70 kościołach i kaplicach w Polsce i na świecie. W jednych projektował tylko witraże, w innych jest autorem całościowego projektu wystroju wnętrza, zaś w in­nych można oglądać monumentalne, kilku, a nawet kilkunastometrowe nastawy ołtarzowe lub figury jego autorstwa.

W dorobku artysty kilka dzieł jaśnieje wyjątkowym blaskiem. Trze­ba do nich zaliczyć, znajdujący się w Sanktuarium Najświętszej Rodzi­ny w Krakowie-Nowym Bieżanowie, 12-metrowej wysokości drewniany ołtarz Świętej Rodziny, w którym – oprócz Jezusa, Józefa i Maryi – znaj­duje się 70 postaci, reprezentujących różne epoki i stany, począwszy od Adama i Ewy, aż po współczesnych polskich świętych. Poświęcony on został 28 grudnia 2008 r.

Wyjątko­wy pod względem artystycznym, także z uwagi na zawarte w nim treści teologiczne i historyczne, jest Ołtarz Trzech Tysiącleci na Skałce w Krakowie, który został ukończony w 2008 roku. Wyjątkowa pod każdym względem jest też plenerowa droga krzyżowa w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Pasierbcu k. Li­manowej. Powstawała 12 lat. Każda stacja jest dziełem samym w sobie, ale dopiero całość pozwala spojrzeć okiem artysty na zbawcze wydarze­nia sprzed dwóch tysięcy lat. Przy poszczególnych stacjach, obok po­staci Chrystusa, prof. Kućma umie­ścił tych, którzy – żyjąc na polskiej ziemi – osiągnęli świętość. Widzimy więc: Jana Pawła II, kard. Stefana Wy­szyńskiego, ks. Jerzego Popiełuszkę, ks. Franciszka Blachnickiego, Stani­sławę Leszczyńską czy męczenników XX w. (o. Zbigniewa Strzałkowskiego i ks. Jana Czubę).