Płynąć pod prąd

Porzeczki

Spoglądam w oczy szczupłego pana w nienagannie odprasowanym mundurze
W wąsach ukrył szacunek do autorytetu marszałka
Wiem że za srogim spojrzeniem ukrywa się łagodność i dobro
Szkoda że to tylko fotografia

W raju dzieciństwa obficie owocowały porzeczki
Owoce zebrano a dobra ręka ogrodnika złapała karabin
Żegnając się mówił do córek Prawdziwa Polka nigdy nie płacze
Nie płakały
On walczył choć nie było nadziei na zwycięstwo
Pociąg przegranych nie dojechał do domu
Wysiedli na stacji Ostaszków
On nie chciał uciekać
Wierzył w honor wroga
Duchy mnichów nie wyszeptały ich losów
Schodzili kolejno w nieme piwnice Tweru po swą przepustkę do wieczności
I tylko bliscy potajemnie szukali dowodów istnienia odnajdując jedynie ślady mordu
Aż stał się cud
4 Czerwca Roku Przemian – w Dniu Ocalałej Pamięci
Urosły pomniki
A w czekające na miłość ręce dzieci i żon
- matki już umarły-
Włożono dziurawe czaszki
Znowu owocowały porzeczki

***
II miejsce w II Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Płynąć pod prąd” dla Marii Maćkowiak z Gimnazjum nr 29 imienia Konstytucji 3 Maja z Wrocławia za wiersz pt. „Porzeczki” w kategorii gimnazjum - wiersz