Płynąć pod prąd

Prawdziwy człowiek

Był sobie chłopiec,

Dziecko bez mowy, lecz już z nadzieją,
że gdy dorośnie, będzie jak Ty.
Bohater. Dawca życia. Przewodnik.
Nauczyciel.
Anioł Stróż.

Był sobie chłopiec...

Małe dziecko gotowe uwierzyć we wszystko.
Ale Ty na to nie pozwoliłeś.
Troszczyłeś się o chłopca,
który kiedyś miał dorosnąć i być Dobrym Człowiekiem.
Gdy inni chłonęli kłamstwa,
zapisując w pamięci bzdury z magicznego pudełka,
Ty wyryłeś mu w sercu prawdę, tę najczystszą.
Ukazałeś mu ideę, która przeniknęła przez oczy,
przez umysł.

Mały chłopiec wśród tylu zagrożeń...

A Ty jeden jesteś mu opoką.
Nie poprawiasz dla niego świata,
ale uczysz go, jak żyć godnie.
Jak nie zginąć. Jak wierzyć.
Jak się nie poddawać.

Mały chłopiec wśród tylu budynków...

A Twój dom jego jedynym.
Pomalował Tobą swój pokój.
Cztery ściany,
Wolność, Polska, Bóg, Rodzina.
Jeden pokój. Kilka kątów.
Gdy mu źle, biegnie do niego,
bo tam strach nie żyje.
Przeminął – bez wiatru.
A kiedy znów będzie czerwiec,
a Słońce okrywać będzie ciepłymi promieniami kwitnące jaśminy,
ta sama myśl przeszyje jego umysł...
Marzenie, że kiedyś zostawi całą swoją głupotę,
zakopie ją za domem, na cmentarzu rzeczy zgubnych.
I będzie prawie jak Ty.
Bywa, że wydaje mu się,
jakby podłoga zanikała pod jego stopami...
Wreszcie zupełnie znika.
A gdy już znów cały świat się zawali,
będzie stał na Twojej dłoni.
Jest ona jak skała, jak nauka, jak wieczność.
Nigdy go nie upuścisz.

Był sobie chłopiec...

Dziecko, które zawsze chciało chodzić w Twoich butach.
Teraz, kiedy dziecko w wielkim mieście... Daleko od domu.
Nie zgubi się. Ma mapę w sercu.
Nie podryfuje razem z fałszem i obłudą,
gdyż płynie po innej wodzie.

Był sobie chłopiec... Byłem małym chłopcem.

Lecz teraz, Tato, dorosłem.
I Jestem dobrym człowiekiem.
Jestem prawdziwym Polakiem.
Nie ma we mnie niczego z bezmyślnego mass-klona.
Nauczyłeś mnie życia.
Nie dałem się pochłonąć przez świat,
ale ja go pochłonąłem.
Nauczyłeś mnie, jakim być.
Nie martw się, bo zapamiętałem wszystko.

Ja – Twój Syn,
Ty – Mój „Tata”
Mój Bohater.

***
II miejsce w II Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Płynąć pod prąd” dla Mateusza Haniszewskiego z Regionalnej Szkoły Turystycznej w Polanicy Zdroju za wiersz pt. „Prawdziwy człowiek” w kategorii szkół ponadgimnazjalnych - wiersz