Rodzina w drodze Ucieczka na pustynię

Najlepszy fundament
Od 26 lat na Jasną Górę wyruszają Anna i Stanisław Czubakowie z Łowicza. Najpierw chodzili z pielgrzymką warszawską, teraz z łowicką. Zaczęli w 1983 r. – Była dobra okazja – 10-lecie małżeństwa – opowiada Stanisław. – Kupiliśmy wtedy w Częstochowie obraz Czarnej Madonny, który wisi po dziś dzień nad łóżkiem. Maryja wpisała się w nasze życie tak, jak wpisały się pielgrzymki. Wychodzimy z ewangelicznego założenia, że dom musi mieć solidny fundament.

Czubakowie od 1983 roku nie ominęli ani jednej pielgrzymki. – Kilkanaście lat temu mocno przygięła mnie choroba, żona poszła sama – mówi Stanisław. – Długo nie wytrzymałem w domu, wziąłem samochód i dojechałem do grupy. W czasie drogi nie było łatwo, ale kiedy byliśmy już w alejach jasnogórskich, ból ustąpił. Groziła mi operacja, lecz ostatecznie obyło się bez skalpela. Czy to nie zadziwiające? – pyta.

Pan Czubak jest porządkowym w grupie zielonej. Planowanie pielgrzymki zaczyna w styczniu, bo przede wszystkim trzeba zarezerwować termin urlopu w firmie. – Na początku sierpnia nasze serca są już spakowane – melduje. Na pielgrzymce zobaczyli się Aleksandra i Paweł Sumińscy. Ona z Łęczycy, on z Łowicza – brat bliźniak Piotra-humanisty. Mimo że mieszkają teraz w Warszawie, chodzą z pielgrzymką łowicką. W tym roku po raz piąty pójdą na Jasną Górę jako małżeństwo. W zeszłym Ola nie szła od początku, dojechała do grupy z Afryki, gdzie przez kilka tygodni była na misjach. Na co dzień pracuje w Urzędzie ds. Cudzoziemców.

– Pielgrzymka to dla nas czas zatrzymania i zastanowienia się nad ważnymi sprawami – mówi Ola. – To daje więcej korzyści niż leżenie do góry brzuchem na plaży nad Bałtykiem. Pielgrzymka odświeża nasze małżeństwo, jesteśmy razem i łączy nas jeden cel. Na szczęście wiara dla mnie i dla męża jest podstawowym fundamentem. Chcę jeszcze wspomnieć, że będąc w służbach, możemy nieść posługę drugiemu człowiekowi, a to również nas buduje.