W książce „Kto dopomoże Żydowi…” (tytuł odwołuje się do rozporządzeń niemieckich grożących najwyższymi karami za każdy przejaw współczucia i pomocy Żydom) pisze o rzeczach pozornie oczywistych. Przypomina, że Zagłada była dziełem Niemców zrealizowanym z żelazną konsekwencją przez mechanizm państwowy III Rzeszy. Tymczasem historycy określający się mianem Nowej Szkoły Badań Historii Holokaustu w swych publikacjach opisują tamten dramat, jakby miał on głównie dwóch aktorów: Polaków i Żydów. Kontekst niemiecki, jeśli w ogóle jest przywoływany, to jedynie jako tło.