Architekci ducha

Oddani sprawie

Kolejny boom budowlany w na­szej diecezji to ubiegły wiek. Mimo ustroju komunistycznego i bardzo długiego okresu oczekiwania na pozwolenie na budowę, w latach 50. i 60. XX wieku powstało dość dużo kościołów.

- Podziwiam architektów z tamtego okresu, bo na pewno nie było mile widziane projektowanie kościołów - mówi diecezjalny kon­serwator zabytków. Często też, gdy taka osoba oddawała się sprawie budowy świątyni, nie miała wzię­cia w innych, bardziej prestiżowych projektach. Szykany spotykały też zwykłych robotników.

Władysław Kryczka musiał za­pewne być oddanym pracownikiem przy budowie świątyń, skoro po jego śmierci ceremonii pogrzebowej przewodniczył ówczesny biskup ordynariusz Jerzy Ablewicz. „To zdolny, a zarazem sumienny mistrz ciesielski i majster budowla­ny - czytamy w zapiskach ks. Stefana Dobrzań­skiego, znaj­dujących się w Archiwum Diecezjalnym w Tar­nowie.

- W okresie powojennym wybudował kilkanaście kościołów, domów katechetycznych i plebanii. Budował rzeczywiście ku chwale Bożej”. Oddanym pracownikiem był Andrzej Kumurkiewicz z para­f i Matki Bożej Bolesnej w Nowym Sączu. Za swą pracę przy budowie kościoła nie pobierał żadnej opłaty. Mówił bowiem, że pracuje dla chwa­ły Bożej i dla całej parafii. Podobnie Józef Misiaszek z Samocic. Oprócz stolarki trudnił się też flisactwem, a mimo ciężkiej pracy zawsze miał czas na modlitwę i coroczną piel­grzymkę z dziećmi na odpust do Odporyszowa.

- Artysta tworzący dla kościoła powinien być wierzący, w projekcie świątyni nieszukający ani siebie, ani wielkiej awangardy. To musi być dom modlitwy, dom, do którego chęt­nie się przychodzi i z którego nie chce się wyjść - dodaje ks. P. Pasek. Ta dewiza przyświeca­ła wielu architektom, a owoc ich pracy zbliża do Boga.