Nadwestern

Najistotniejszy jest strach paraliżujący mieszkańców niewielkiego miasteczka na Dzikim Zachodzie oraz osamotnienie szeryfa, któremu nikt – z lęku przed bandytami – nie chce pomóc w rozprawieniu się z nimi.

Akcja filmu toczy się rzecz jasna w XIX stuleciu, ale – jak pisał Jan F. Lewandowski w leksykonie „100 filmów stulecia” - „W samo południe jest przede wszystkim analizą wszechogarniającego strachu, w czym dopatrzyć się można refleksu działalności sławnej Komisji do Badania Działalności Antyamerykańskiej senatora Mc Carthy’ego (scenarzysta filmu, Carl Foreman, zmuszony był nawet opuścić USA). W tym sensie W samo południe miało także rangę metaforycznego dramatu politycznego, odnoszącego się do ówczesnego dramatu amerykańskiego”.

Nieznośny upływ czasu
Akcja niespełna półtoragodzinnego filmu Zinnemanna trwa… niespełna półtorej godziny. Reżyser i scenarzysta postawili na znaną z antyku jedność akcji i czasu. Zmieniają się tylko miejsca – raz jest to areszt szeryfa, innym razem saloon, ulica, czy dworzec, na którym bandyci czekają na przyjazd swojego herszta, Franka Millera.

rosen10kavalier High Noon - Trailer and Theme 真昼の決闘 - Tex Ritter

Przez cały czas słyszymy w tle oscarową piosenkę „Do Not Forsake Me, Oh My Darlin'” (znaną także jako “The Ballad of High Noon”), skomponowaną przez Dimitriego Tiomkina. Powraca ona w sposób niemalże natrętny. Podobnie, jak obrazy zegarów i wahadeł, uświadamiające widzom upływ czasu. Kadry, w których się pojawiają, mają w sobie coś z surrealistycznej poetyki.

Dylematy pięknej kwakierki
Niezwykle interesujące są tutaj także postacie kobiece. Silne, odważne i zdecydowane przedstawicielki płci pięknej skontrastowane są ze słabymi, tchórzliwymi i niepewnymi swych racji mężczyznami. Nawet grany przez Garry’ego Coopera szeryf nie jest przecież bohaterem z wyboru, a z konieczności, co zresztą go przeraża.