Muzea Watykańskie

Dzięki uprzejmości i za zgodą wydawnictwa Pascal publikujemy fragment książki autorstwa Marcina Szymy - Rzym i Watykan.

Książka do wygrania w konkursie fotograficznym "Na papieskim szlaku"

Obejrzenie zbiorów w ciągu jednego dnia jest absolutnie niemożliwe: trzeba tu przyjść co najmniej kilkanaście razy. Na szczęście całość jest podzielona na szereg mniejszych ekspozycji, co znacznie ułatwia orientacje. Warto skorzystać z którejś ze znakowanych tras przewidujących różne opcje zwiedzania. Najciekawsze są: Kaplica Sykstyńska i Stanze Rafaela, Belweder w Museo Pio-Clementino z kilkoma najcenniejszymi rzeźbami, Pinakoteka oraz Cortile delia Pigna. (...).

Pinakoteka watykańska

Kolekcja muzeów watykańskich obejmuje 16 sal. Wśród eksponowanych dzieł jest co najmniej kilka bardzo cennych, dla których warto tu zajrzeć. W sali I przyciąga wzrok obraz namalowany przez Giotta i jego uczniów dla kardynała Stefaneschiego, z tego powodu zwany Polittico Stefaneschi. Malowidło na desce zdobiło główny ołtarz w starej bazylice watykańskiej od XIV w. do jej zburzenia 200 lat później. W sali VIII, zwanej Salą Rafaela, można zobaczyć m.in. ostatnie dzieło artysty -Przemienienie Pańskie - dokończone po jego śmierci (1520) przez uczniów. Św. Hieronim Leonarda da Vinci jest główną ozdobą następnej sali — to jeden z zaledwie kilkunastu zachowanych obrazów sztalugowych mistrza. Leonardo często tracił zainteresowanie dla dzieła, gdy rozwiązał już frapujący go problem, dotyczący np. kompozycji, perspektywy czy anatomii, a przykładem takiego właśnie nieukończonego obrazu jest Św. Hieronim. Sala X jest poświęcona malarstwu weneckiemu. Sala XII to przede wszystkim sławne płótno Caravaggia Złożenie do grobu – dramatyczna, lecz zarazem pełna skupienia kompozycja jest uznawana za jeden z najlepszych obrazów religijnych wszech czasów.

Cortile delia Pigna czyli Dziedziniec Szyszki to wielki, 300-metrowej długości plac otoczony skrzydłami Pałacu Watykańskiego. Jego budowę rozpoczął 500 lat temu Bramante, jednak najbardziej charakterystyczny element dziedzińca - ogromną półkolistą niszę - zaprojektował w 1560 r. jeden z jego następców, Pirro Ligono. Na jej tle widnieje wielka szyszka z brązu, przed wiekami zdobiąca dziedziniec starej Bazyliki św. Piotra. Jeszcze wcześniej stanowiła zwieńczenie jakiejś starożytnej rzymskiej fontanny. Muzeum Pio-Clementino prezentuje znakomitą kolekcję starożytnej rzeźby. W Sala a Crocc Grcca warto popatrzeć na dwa cesarskie grobowce z czerwonego porfiru, pochodzące z IV w. Pierwszy, ze scenami batalistycznymi, był zapewne przeznaczony dla Konstantyna, ale ostatecznie spoczęła w nim jego matka, św. Helena. Drugi sarkofag, na którym wyobrażono winobranie, należał do córki imperatora, Konstancji. W Sala delie Muse najciekawszy jest Tors Belwederski, fragment antycznej rzeźby przedstawiającej jakiegoś mitologicznego herosa.