Rezydencja z legendami

Położony na wysokiej skarpie lewego brzegu Wisły rene­sansowy zamek w Janowcu to wspaniała i tajemnicza budowla. Przez lata był to jedyny prywatny zamek w Polsce Ludowej. Zamek jest olbrzymi. W czasach świetno­ści miał 7 wielkich sal i 98 pokoi – wielkością dorównywał Wawe­lowi. Z jego murów roztacza się rozległy widok na dolinę Wisły. Po drugiej stronie rzeki znajdu­je się znany i oblegany Kazimierz Dolny. To miasto znają wszyscy. Do Janowca dopiero od niedawna zaczęli napływać turyści wraz z fe­stiwalem filmowym Dwa Brzegi. Janowiec to mała, cicha, spokojna miejscowość. Można tam dojechać bezpośrednio samochodem bądź dla atrakcji dopłynąć promem z Kazimierza.

Wielkie malownicze ruiny janowieckiego zamku stoją na szczy­cie wysokiej skarpy nad Wisłą. Z trzech stron otacza je naturalny wąwóz i stromizna. Dostęp jest tyl­ko od wschodu i tam też wzniesiono Wielką Basteję i wykopano fosę. Dwie okrągłe narożne baszty chro­niły budynek od wschodu i zacho­du. Od północy poza linię pierwot­nych murów wystaje prostokątny budynek wybudowany dla służby.

Tajemne przejście
Schody w skrzydle wschodnim umożliwiają wejście na trzecie pię­tro, skąd rozciąga się wspaniały widok na okolicę. Z góry dobrze widać pierwotny podział zamku na dwie części – zachodnią czelad­ną z małym dziedzińcem i rycerską z wielkim dziedzińcem. Oddziela je zrujnowany dziś budynek dru­giej zamkowej kaplicy, wzniesio­nej przez Lubomirskich nad ob­rosłą legendami dawną studnią. Podobno w janowieckim zamku, jak w każdym porządnym pałacu, było tajemne przejście. Miało pro­wadzić z podziemi kaplicy zamko­wej do Wisły. Mówi się, że kiedyś wyciągnięto ze studni wiadro wody, a w nim pływała kaczka.

Miało to znaczyć, że przepłynęła podziemnym tunelem z Wisły do studni. Skręcając w lewo w kierunku budynku bramnego, przechodzi się do dawnej sali rycerskiej, a obecnie tarasu widokowego. Obok krużgan­ków znajduje się szalet – wyjątko­wy, bo dwuosobowy.