Rezydencja z legendami

  Justyna Jarosińska/GN Janowiec
Odnowiona część zamku łączy się z ruinami Przepych godzien królów
Pierwotny zamek w Janowcu zbudowali w latach 1526–1537 Piotr Firlej i jego syn. W 1654 r. przeszedł on na własność Lubomirskich. Zwieźli oni do Janowca piękne me­ble, liczne obrazy, kryształy, brązy, zakupili gabinet numizmatyczny i bibliotekę złożoną z kilku tysięcy tomów. Ponad 100 komnat zostało wyposażonych i ozdobionych z gu­stownym przepychem. W zamku gościli królowie i książęta.

Niestety, kolejni właściciele uważali, że wydatki na utrzymanie budowli są zbyt duże. Skończyły się więc czasy świetności janowieckiej rezydencji. Zamek został opusz­czony i zaczął niszczeć. Do 1928 r. służył jako źródło materiału bu­dowlanego. Wtedy zakupił go Leon Kozłowski, który przed II wojną rozpoczął remont murów. Wojna pokrzyżowała jednak jego plany odnowienia zamku. Pozostał wła­ścicielem w czasach PRL, ale prób odbudowy zaniechał. W 1975 r. sprzedał zamek na rzecz Muzeum Kazimierza Dolnego.

Nie tylko ruiny
W 1976 r. rozpoczęto trwające do lat 90. prace zabezpieczające ru­inę przed dalszymi zniszczeniami. A w 1993 r. zdecydowano się odbu­dować część skrzydeł i stworzyć w nich hotel, kawiarnię, muzeum oraz ośrodek kulturalny. Nieste­ty, po roku 1990 zniknęło sprzed zamku dwanaście marmurowych kolumn. Zostały one rozkradzione, choć udało się im przetrwać okupa­cję i czasy PRL. Stały w ciągu nad skarpą widokową w odstępach kilkumetrowych i symbolizowały 12 apostołów.

Do niedawna Janowiec zna­ny był tylko z ruin zamku. Dziś nie tylko te ruiny przyciągają tu­rystów. Do Janowca został przeniesiony wybudowany w latach 1760–1770 stary dwór z Moniak. Ponieważ jest jednym z niewielu ocalałych z tamtych czasów dwo­rów, wprowadza odwiedzających Janowiec w czas sarmackiej pol­skości. W środku możemy zo­baczyć w pełni wyposażoną sie­dzibę ziemiańską z XVIII wieku. Zagospodarowany został także spichlerz, gdzie prezentowana jest stała wystawa etnograficzna.