Nie jestem targetem

Jak Pan widzi współczesne polskie społeczeństwo?

Ja już nie znam tego społeczeństwa. Posługuję się kodem kulturowym, który powoli odchodzi. Dlatego chętnie śpiewam o tym, że ja już nie jestem targetem. W moim repertuarze pojawiają się takie motywy, jak starość czy inne związane z przemijaniem. Stopniowo, kiedy coraz mniej rozumiem społeczeństwo, przechodzę do piosenek bardziej osobistych albo coraz bardziej historycznych.

Jest Pan mistrzem w pokazywaniu znaczenia słów i sformułowań. Na ile jest ważne słowo w kształtowaniu ludzi?

Zabawa językowa jest działaniem dydaktycznym. Pozwala słuchaczowi na lepsze poznanie języka i własne z nim eksperymenty. Ja do tego zachęcam. Czasem o sposób wyrazu pytają mnie ludzie, którzy piszą. Odpowiadam, że drogą jest eksperyment, nawet deformowanie języka i poddawanie go obróbce. To dobra metoda.

Cytując: „luzak robiący za katalizator” chce kształtować to społeczeństwo?

To jest poniekąd nasza misja. Tworząc zespół Elektryczne Gitary, bardzo poważnie do tego podchodziliśmy. Chcemy promować pewien rodzaj estetyki.

To nie są teksty w stylu „Mydełko Fa”. Czasem od ludzi się odbijają...

Tak. To prawda.

Plany na przyszłość?

Przygotowujemy teraz nowy program, który zaprezentujemy jesienią tego roku. Będziemy grali bezpośrednio na antenie rozgłośni regionalnych radia publicznego w kilku polskich miastach. W zależności od tego, jakie możliwości będą miały studia koncertowe, czasem będą to koncerty z widownią, czasem bez niej. Podczas nich będziemy prezentować nowy materiał, testować go na żywym organizmie widowni i poddawać selekcji. Dzięki temu płyta, która pojawi się w przyszłym roku, będzie bardziej świadoma.

Gdzie w Waszych piosenkach ukryty jest klucz do zrozumienia świata?

Zostawiamy duże pole do interpretacji naszych utworów. To jedna z naszych receptur, żeby nie dopowiadać wszystkiego do końca.

Ta wieloznaczność budzi myślenie?

Przy okazji tak, ale nie warto za dużo myśleć i to jest właściwa pointa naszej rozmowy.