Piękno katolicyzmu: królewska droga

Droga. Czym jest? Występuje we wszystkich językach, związana z doświadczeniem przemieszczania się, pokonywania przestrzeni, z wszelkiego typu komunikacją. W języku biblijnym obok tych powszechnych znaczeń „droga” oznacza również trzymanie się pewnych zasad etycznych i przyjęcie wynikającego z wiary stylu postępowania. Zaś w Nowym Testamencie greckie hodos (droga) nabiera znaczenia szczególnego i jest niemal synonimem rodzącego się chrześcijaństwa i młodego Kościoła. Wystarczy przywołać kilka miejsc z Dziejów Apostolskich, gdzie mowa o uczniach Pańskich jako „zwolennikach tej drogi” (9,2) oraz o wierze chrześcijańskiej jako po prostu „drodze”, czy to w wypowiedzi samego św. Pawła (24,14), czy też w Łukaszowej opowieści (24,22). O aleksandryjskim Żydzie Apollosie czytamy, że „znał on już drogę Pańską” (18,25). W końcu słowo „droga” określa sam rdzeń tajemnicy Jezusa Chrystusa i istotę Jego posłannictwa: „Ja jestem drogą” (J 14,6) – odpowiada Jezus na pytanie Tomasza. Takie jest właśnie najgłębsze – kulturowe, biblijne, chrystologiczne – zaplecze pojęcia „królewskiej drogi”.