Władza i modlitwa

To czytelne znaki, że jest on królem świata. Jednocześnie jednak Jego twarz wyraża coś innego… Złocista korona na skroniach Zbawiciela to korona cierniowa. Jego oczy wzniesione są do nieba w niemej modlitwie. Jest rok 1944. Na świecie szaleje straszliwa wojna i Chrystus cierpi razem z ludźmi.

Autor obrazu Adam Styka długo zastanawiał się, jak namalować Chrystusa Króla, kiedy otrzymał zlecenie na ten obraz od warszawskich pallotynów. Inspiracją stało się dla niego tragiczne wydarzenie w jego rodzinie: syn artysty został aresztowany przez Niemców.

Styka postanowił przedstawić Chrystusa w chwili Przemienienia na Górze Tabor. Dlatego towarzyszą Mu Eliasz (z lewej) i Mojżesz. Eliasz reprezentuje wszystkich proroków Starego Testamentu, którzy zapowiadali nadejście Mesjasza. Mojżesz, który otrzymał Prawo od Boga Ojca, zapewnia swoją obecnością, że Jezus to Prawo wypełnia. Chrystus ubrany jest w rozświetloną białą szatę. Artysta dodał mu jednak czerwony płaszcz. To nawiązanie do polskich barw narodowych staje się zrozumiałe, gdy połączymy je z koroną cierniową i modlitwą Zbawiciela. Domyślamy się, że to modlitwa za umęczony naród polski.

Obraz wydaje się nietypowy. Przyczyną jest świadome połączenie przez artystę w jednym dziele kilku motywów ikonograficznych. Ręce Chrystusa nawiązują do przedstawień Go jako króla, rozmodlona twarz do modlitwy w Ogrójcu, korona cierniowa do obrazów Ecce Homo, a rozświetlona szata i obecność Mojżesza i Eliasza – do przedstawień Przemienienia Pańskiego.

14 stycznia 2007 r. obraz spłonął. Wierną kopię wykonał Krzysztof Antoni Kudelski. Została ona poświęcona 25 listopada 2007 r. w Uroczystość Chrystusa Króla.